Αισθητή γίνεται η ανισότητα των δύο φύλων σε ό,τι αφορά τη διάγνωση και θεραπεία της περιφερικής αρτηριακής νόσου. Η θεραπεία για την περιφερική αρτηριοπάθεια κάτω άκρων έχει αναπτυχθεί κατά κύριο λόγο σε άνδρες και είναι λιγότερο αποτελεσματική σε γυναίκες σύμφωνα με ανασκόπηση μελετών που δημοσιεύθηκε στο European Heart Journal – Quality of Care and Clinical Outcomes, επιστημονικό περιοδικό της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Καρδιολογίας (ESC). Στην έκθεση επισημαίνονται οι βιολογικοί, κλινικοί και κοινωνικοί λόγοι που οι γυναίκες συχνά υποδιαγιγνώσκονται, ανταποκρίνονται λιγότερο καλά στη θεραπεία και έχουν χειρότερη κλινική εξέλιξη.
Η περιφερική αρτηριακή νόσος χαρακτηρίζεται από μειωμένη αιμάτωση των κάτω άκρων, λόγω στένωσης ή απόφραξης των αρτηριών των κάτω άκρων. Η κύρια αιτία της νόσου είναι η αθηροσκλήρωση, που σημαίνει σκλήρυνση των αρτηριών.
«Απαιτείται μεγαλύτερη κατανόηση των λόγων του υφιστάμενου κενού υγείας των δύο φύλων» είπε η ερευνήτρια Mary Kavurma επίκουρη καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Ερευνητικής Καρδιολογίας της Αυστραλίας. Σύμφωνα με την ειδικό η επισκόπησή τους εστιάζει όχι μόνο στους βιολογικούς λόγους αυτής της διαφοροποίησης, αλλά και του ρόλου που παίζει η θέση της γυναίκας στην κοινωνία. «Όλα αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν ώστε πιο στοχευμένες μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας να παρέχονται στις γυναίκες με περιφερική αρτηριακή νόσο» συμπληρώνει η δρ Kavurma.
Η περιφερική αρτηριακή νόσος χαρακτηρίζεται από μειωμένη αιμάτωση των κάτω άκρων, λόγω στένωσης ή απόφραξης των αρτηριών των κάτω άκρων. Η κύρια αιτία της νόσου των κάτω άκρων είναι η αθηροσκλήρωση, δηλαδή η σκλήρυνση των αρτηριών.
Παγκοσμίως νοσούν περισσότεροι από 200 εκατομμύρια άνθρωποι με περιφερική αρτηριακή νόσο η οποία αποτελεί την κύρια αιτία ακρωτηριασμού των κάτω άκρων. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι μεγαλύτερος αριθμός γυναικών νοσεί, καθώς και ότι συνηθως έχουν χειρότερα αποτελέσματα. Ο σκοπός της παρούσας επισκόπησης ήταν να αναγνωριστούν οι λόγοι της ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων σε ό,τι αφορά την περιφερική αρτηριακή νόσο.
Σημειώνεται λοιπόν ότι οι γυναίκες συχνά είναι ασυμπτωματικές ή έχουν άτυπα συμπτώματα όπως ήπιο πόνο και δυσφορία στο περπάτημα ή την ανάπαυση. Είναι λιγότερο πιθανό να παθαίνουν κράμπες κατά το περπάτημα που μετά υποχωρούν (διαλείπουσα χωλότητα), αλλά διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να παρουσιάσουν κρίσιμη ισχαιμία που απειλεί άμεσα τη βιωσιμότητα του μέλους, καθώς αν δεν βελτιωθεί η κυκλοφορία του αίματος θα πραγματοποιηθεί νέκρωση των ιστών. Οι ορμόνες φαίνεται ότι παίζουν ρόλο καθώς οι γυναίκες τείνουν να παρουσιάζουν διαλείπουσα χωλότητα μετεμμηνοπαυσιακά.
Η θεραπεία της νόσου περιλαμβάνει συντηρητική αγωγή – με φάρμακα και αλλαγή του τρόπου ζωής – και σε περίπτωση που αυτά δεν αποδώσουν, χειρουργική επέμβαση. Οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να λάβουν τη συνιστώμενη θεραπεία συγκριτικά με τους άνδρες και ανταποκρίνονται λιγότερο καλά στην εποπτευόμενη θεραπεία άσκησης. Οι γυναίκες έχουν χαμηλότερα ποσοστά χειρουργικής επέμβασης και υψηλότερα ποσοστά θανάτου μετά από ακρωτηριασμό ή ανοιχτή χειρουργική επέμβαση συγκριτικά με τους άνδρες.
Βιολογικοί παράγοντες ενδεχομένως εξηγούν τις διαφορές των φύλων σε ότι αφορά την εκδήλωση και την εξέλιξη της νόσου, καθώς και την ανταπόκριση στην θεραπεία. Επί παραδείγματι οι γυναίκες έχουν υψηλότερο κίνδυνο θρόμβωσης (αιτία περιφερικής αρτηριακής νόσου) και μικρότερα αγγεία, ενώ τα αντισυλληπτικά και οι επιπλοκές της εγκυμοσύνης έχουν συνδεθεί με υψηλότερα ποσοστά της νόσου.
Επίσης από την μεριά του ιατρικού κόσμου αλλά και των ίδιων των γυναικών καταγράφεται μικρότερη επίγνωση του κινδύνου αρτηριακής περιφερικής νόσου που διατρέχουν οι γυναίκες. Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να διαγνωστούν εσφαλμένα με άλλες νόσους συμπεριλαμβανομένων μυοσκελετικών διαταραχών. Ακόμη οι ίδιες οι γυναίκες συχνά μειώνουν την βαρύτητα των συμπτωμάτων τους και δεν τα συζητούν με τον γιατρό τους.
Σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές μεταβλητές του επιπολασμού της νόσου οι ερευνητές σημείωνουν ότι «οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες και η φτώχια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες παγκοσμίως μπορεί να συμβάλουν σε αυξημένα ποσοστά της νόσου στις γυναίκες».
Οι συγγραφείς της μελέτης σημείωνουν επίσης και το χαμηλό ποσοστό γυναικών αγγειοχειρουργών καθώς και το γεγονός ότι βάσει στοιχείων όρισμένες γυναίκες ασθενείς φαίνεται ότι έχουν καλύτερη πρόγνωση όταν αντιμετωπίζονται από γυναίκες αγγειοχειρουργούς.
Εν κατακλείδι η δρ Kavurma κάνει έκκληση στις γυναίκες να μην αδιαφορούν για πόνους και ενοχλήσεις στις γάμπες κατά το περπάτημα ή την ανάπαυση. «Οι γυναίκες κατά κανόνα αποδίδουν τους πόνους στα πόδια στην πολυάσχολη ζωή τους. Είναι απαραίτητο όμως να σταματήσουν και να ακούσουν τα σώματά τους» καταλήγει η γιατρός. Και να εισακουστούν από τους γιατρούς θα συμπληρώσουμε εμείς, καθώς επίσης και να βελτιωθούν οι παρεχόμενες θεραπείες γεγονός που απαιτεί να αυξηθεί το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στις σχετικές κλινικες μελέτες όπου κατά κανόνα συμμετέχουν κυρίως άνδρες.
Διαβάστε επίσης
Περιφερική αρτηριακή νόσος: Ο παράγοντας που εμποδίζει την αποκατάσταση – Πιο ευάλωτες οι γυναίκες
