Η εύρυθμη λειτουργία του μεταβολισμού γίνεται στόχος του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 αλλά και του προδιαβήτη αποδεικνύοντας μια πολύπλευρη επίδραση.
Σύμφωνα με νεότερη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell Reports Medicine, ο μεταβολισμός των ασθενών σε κάποιο από τα δύο στάδια του μεταβολικού νοσήματος παρουσίαζε περισσότερες δυσλειτουργίες και διέφερε ανάλογα με τα όργανα και τη σοβαρότητα της νόσου.
Η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, έχοντας ως δεδομένη την ανεπαρκή έκκριση της ινσουλίνης και τη μειωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη σε διάφορα όργανα του σώματος, θέλησαν να εξετάσουν τι συμβαίνει σε αυτά τα όργανα, όταν αναπτύσσεται o διαβήτης τύπου 2. Μελέτησαν τις πρωτεΐνες τόσο στα κύτταρα του παγκρέατος όπου παράγεται η ινσουλίνη, όσο και στους κύριους ιστούς στους οποίους δρα η ινσουλίνη, δηλαδή στο ήπαρ, στους σκελετικούς μύες, στο λίπος και στο αίμα.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές έκανανμια σύγκριση αυτών των πρωτεϊνών από δείγματα ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, με προδιαβήτη (ένα στάδιο πριν από την πλήρη ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2), και χωρίς διαβήτη. Όπως αποκάλυψαν τα αποτελέσματα, υπήρχαν περισσότερες διαταραχές σε διάφορα μεταβολικά μονοπάτια, ένα εύρημα άγνωστο μέχρι σήμερα. Διαπιστώθηκε επίσης και μια συσχέτιση μεταξύ των αλλοιώσεων και των διαφορετικών σταδίων της νόσου.
«Εντοπίσαμε πολλά επίπεδα πρωτεϊνών που ήταν είτε υψηλότερα είτε χαμηλότερα από το φυσιολογικό σε ιστούς και σε διαφορετικά στάδια της ασθένειας. Τα άτομα με προδιαβήτη εμφάνισαν σημαντικές μεταβολές που σχετίζονται με τη φλεγμονή, την πήξη και το ανοσοποιητικό σύστημα στο πάγκρεας. Αντίστοιχα, στον εκδηλωμένο διαβήτη τύπου 2, παρατηρήθηκαν πιο εκτεταμένες αλλοιώσεις, όπως για παράδειγμα στο μεταβολισμό των λιπιδίων και της γλυκόζης και στην παραγωγή ενέργειας στο ήπαρ, στους μυς και στο λίπος» εξηγεί ο καθηγητής Claes Wadelius, ο οποίος συντόνισε τη μελέτη.
Χρησιμοποιώντας καινοτόμες τεχνικές με τη συμβολή των νέων τεχνολογιών, οι ερευνητές μπόρεσαν να ποσοτικοποιήσουν χιλιάδες πρωτεΐνες από κάθε όργανο και επομένως να αποκτήσουν μια εικόνα του μεταβολισμού που δεν ήταν δυνατή μέχρι σήμερα.
Τα δεδομένα υποδεικνύουν νέους πιθανούς αιτιολογικούς μηχανισμούς της νόσου, οι οποίοι μπορούν να διερευνηθούν περαιτέρω προς αναζήτηση νέων τρόπων πρόληψης ή και θεραπείας του διαβήτη τύπου 2.
«Τα αποτελέσματά μας μπορούν επίσης να οδηγήσουν στην ανάπτυξη απλών τεστ που θα μπορούν να εντοπίζουν τα άτομα με υψηλό κίνδυνο για διαβήτη και τις επιπλοκές του, καθώς και να προσανατολίζουν σχετικά με τις εξατομικευμένες παρεμβάσεις» επισημαίνει ο κλινικός διαβητολόγος Jan Eriksson.
Διαβάστε επίσης:
Έχετε διαβήτη; Τα φάρμακα που δεν πρέπει να παίρνετε αλόγιστα – Από τί κινδυνεύετε
Διαβήτης: Η εναλλακτική θεραπεία που αποτρέπει την εμφάνισή του
