Οι δεσμοί που έχουμε μέσα στην κοινότητα και την οικογένειά μας μετράνε στην κοινωνική προσφορά, τον αλτρουισμό και το κοινό καλό, με αποτέλεσμα μια κοινωνία να λειτουργεί αποτελεσματικά. Το κοινωνικό αυτό κεφάλαιο, με άλλα λόγια, δε συμβάλλει μόνο στην εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας αλλά και στην πρόληψη της μετάδοσης του κορωνοϊού σύμφωνα με τους ερευνητές.
Σύμφωνα με πρόσφατα ευρήματα από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, το κοινωνικό αυτό κεφάλαιο επηρεάζει τον τρόπο που ακολουθούμε τα μέτρα για την εξάπλωση του κορωνοϊού. Τα συμπεράσματά τους μάλιστα, σύμφωνα με την καθηγητή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Illinois Urbana-Champaign και συν-συγγραφέα της έρευνας Lav Varshney, θα μπορούσαν να συμβάλλουν θετικά σε κάποια παρόμοια υγειονομική κρίση στο μέλλον.
Στις απαρχές τις πανδημίας, τα υψηλά επίπεδα του κοινωνικού κεφαλαίου συσχετίστηκαν με βραδύτερη διάδοση του ιού, χωρίς όμως να είναι σαφές ποιες συγκεκριμένες πτυχές του κοινωνικού κεφαλαίου συσχετίστηκαν με αυτές τις συμπεριφορές.
Έχοντας ως οδηγό τα στοιχεία από το Social Capital Project, οι ερευνητές εξέτασαν πτυχές του κοινωνικού κεφαλαίου που κάνουν τη διαφορά στην αμερικανική κοινωνία: την οικογενειακή ενότητα, την υγεία της κοινότητας, σε ποιο βαθμό οι πολίτες της κάθε κοινότητας ασχολούνται με τον εθελοντισμό και τις θρησκευτικές δραστηριότητες, τα συστήματα υγείας, που προσδίδουν το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές, αλλά και την εμπιστοσύνη της σε θεσμούς όπως τα μέσα ενημέρωσης. Τέλος, εξέτασαν και τη συλλογική αποτελεσματικότητα η οποία ποσοτικοποιεί πόσο πρόθυμη είναι μια περιοχή να εργαστεί για να βελτιώσει την κοινότητά της.
Έπειτα έκαναν μια σύγκριση αυτών των στοιχείων με τα ποσοστά εμβολιασμού, τον τυχόν δισταγμό εμβολιασμού, τη χρήση μάσκας και την κινητικότητα του πληθυσμού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσες κοινότητες είχαν υψηλό επίπεδο υγειονομικής περίθαλψης, είχαν και υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμών, ενώ αντίθετα οι περιοχές με χαμηλότερα επίπεδα υγειονομικής περίθαλψης είχαν και περισσότερους κατοίκους που δίσταζαν να εμβολιαστούν. Επιπλέον, η συμμόρφωση με τη χρήση της μάσκας και την κινητικότητα του πληθυσμού δεν ακολουθείτο σε μεγάλο βαθμό στις περιοχές που δεν υπήρχε μεγάλη συμμετοχή σε εθελοντικές και θρησκευτικές δραστηριότητας.
Συνολικά το συμπέρασμα είναι ότι ο συνολικός βαθμός του κοινωνικού κεφαλαίου ενός πληθυσμού – υψηλό ή χαμηλό – έχει την μεγαλύτερη επίδραση σε δύο συμπεριφορές που αφορούν στη δημόσια υγεία: στο ποσοστό εμβολιασμού και στην κινητικότητα των κατοικιών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι εκάστοτε πολιτικές για την διαχείριση των κρίσεων θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν τους τέτοιους παράγοντες και τη συνεισφορά διαφορετικών πληθυσμών στο σύνολο. Επιπλέον, ορισμένα μέτρα, όπως η κοινωνική αποστασιοποίηση, μπορεί να είναι αποτελεσματικά στην αναχαίτηση του ιού, όμως μπορούν να αποδυναμώσουν τους κοινωνικούς δεσμούς και να ανακύψει το αίσθημα της μοναξιάς. Επομένως, σε κάποια μελλοντική υγειονομική κρίση, θα πρέπει να ενισχυθεί το κοινωνικό κεφάλαιο, ίσως μέσω της αυξημένης διαδικτυακής αλληλεπίδρασης και κοινωνικοποίησης.
Διαβάστε επίσης:
Εμβολιασμοί: 6 απαντήσεις στους αρνητές – Γιατί πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο
Κορωνοϊός – Omicron: Τα αντισώματα που την εξουδετερώνουν
