Η αντικατάσταση κυττάρων μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην καταπολέμηση των προβλημάτων κινητικότητας που προκαλεί η Νόσος Πάρκινσον. Γράφοντας μία ειδική αναφορά στο Journal of Parkinson’s Disease, οι ειδικοί εξήγησαν πώς οι νέες τεχνολογίες που βασίζονται σε βλαστικά κύτταρα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της νόσου θέτοντας την σημαντική προοπτική και πρόκληση της θεραπείας με βλαστοκύτταρα.
Σήμερα η συνηθέστερη αγωγή για τη Νόσο Πάρκινσον βασίζεται στην ενίσχυση της δραστηριότητας του άξονα νωτιαίου μυελού – εγκεφάλου με θεραπείες που ρυθμίζουν τη ντοπαμίνη και βελτιώνουν τις κινητικές δυσκολίες που σχετίζονται με την ασθένεια. Ωστόσο αυτή η θεραπεία έχει σημαντικούς μακροπρόθεσμους περιορισμούς και παρενέργειες. Η τεχνολογία βλαστοκυττάρων δείχνει αρκετά υποσχόμενη για τη θεραπεία της νόσου και θα μπορούσε να παίξει ανερχόμενο ρόλο στην μείωση έστω των κινητικών συμπτωμάτων, αν όχι και των υπολοίπων στις επερχόμενες δεκαετίες.
«Χρειαζόμαστε έναν καλύτερο τρόπο για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους με Νόσο του Πάρκινσον η οποία βρίσκεται σε αυξητική τροχιά παγκοσμίως», εξηγoύν οι συγγραφείς της έρευνας Claire Henchcliffe και Malin Parmar.
«Αν η χρήση βλαστοκυττάρων ως μεταμοσχευτική πηγή κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη είναι επιτυχημένη θα μπορούσε να αποδειχθεί επαναστατική για τη φροντίδα των ασθενών με νόσο Πάρκινσον στο μέλλον. Ένα και μόνο χειρουργείο στο οποίο θα γινόταν η μεταμόσχευση θα αρκούσε για όλη τη ζωή του ασθενούς μειώνοντας ή αποφεύγοντας την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή που βασίζεται στην ενίσχυσης της ντοπαμίνης»
Οι συγγραφείς ανέλυσαν πώς οι νεότευκτες τεχνολογίες βλαστοκυττάρων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση της νόσου Πάρκινσον και πώς οι κλινικοί ερευνητές κινούνται ταχύτατα για την εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας σε κλινικές δοκιμές.
Οι πρώτες συστηματικές κλινικές μελέτες μεταμόσχευσης που χρησιμοποιούν πολυδύναμα βλαστοκύτταρα ξεκίνησαν στην Ιαπωνία το 2018 και τα μηνύματα είναι αισιόδοξα όσον αφορά την εξασφάλιση ποιότητας, συνοχής, και ασφάλειας στην ανάπτυξη ουσιαστικά απεριόριστων ποσοτήτων νευρικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη στο εργαστήριο για μεταμόσχευση.
