Μια μικρή αλλαγή στην αλληλεπίδραση μεταξύ γιατρού και ασθενούς, όπως το να καθίσει δίπλα του αντί να σταθεί όρθιος μπροστά του, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά το πώς οι δεύτεροι αντιλαμβάνονται την περίθαλψή τους. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (UM) και το Σύστημα Υγειονομικής Περίθαλψης Βετεράνων του Άνν Άρμπορ (VA), μετά την ανασκόπηση 14 μελετών με αντικείμενο την επίδραση της στάσης του γιατρού στις εντυπώσεις των ασθενών σε νοσοκομειακά περιβάλλοντα.

Όπως έδειξαν τα ευρήματά τους, που δημοσιεύτηκαν στο Journal of General Internal Medicine, οι ασθενείς σχηματίζουν πιο θετική εικόνα για τους γιατρούς που κάθονται δίπλα τους. «Οι μελέτες υπολόγισαν διάφορα στοιχεία, από τη διάρκεια της συνάντησης με τον ασθενή και τις εντυπώσεις των ασθενών για την ενσυναίσθηση και την συμπόνοια, μέχρι τις συνολικές βαθμολογίες αξιολόγησης των νοσοκομείων όπως μετρήθηκαν από τυποποιημένες έρευνες όπως η ομοσπονδιακή έρευνα HCAHPS» ανέφερε σε δελτίο τύπου ο Nathan Houchens, MD, μέλος της Ιατρικής Σχολής του UM και νοσοκομειακός γιατρός στο VA.

Καλύτερη συμμόρφωση

Φαίνεται μικρή λεπτομέρεια, στον στρεσογόνο μικρόκοσμο του νοσοκομείου εντούτοις, το πώς αντιλαμβάνεται αυτή την επικοινωνία ο ασθενής έχει ουσιαστικό αντίκτυπο. Οι ασθενείς που αισθάνονται ότι οι γιατροί τους επικοινωνούν καλά και νοιάζονται για αυτούς, είναι πιθανότερο να νιώθουν ικανοποιημένοι από την φροντίδα που λαμβάνουν, αλλά και να έχουν καλύτερη συμμόρφωση στο θεραπευτικό πλάνο και καλύτερη έκβαση για την υγεία τους κατ’ επέκταση.

Η ιδέα πίσω από αυτήν την επίδραση βασίζεται στη μη λεκτική επικοινωνία και την κοινωνική ψυχολογία. Όταν ένας γιατρός στέκεται πάνω από το κρεβάτι του ασθενούς, δημιουργείται πιθανώς μια αίσθηση ιεραρχίας ή εκφοβισμού. Με το να καθίσει πλάι στον ασθενή, ο γιατρός φέρνει τον εαυτό του στο ίδιο επίπεδο, επιτρέποντας στον ασθενή να αντιληφθεί αυτό που διαμείβεται ως ισότιμο και συνεργατικό.

Προκλήσεις στην εφαρμογή

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γιατροί πρέπει να κάθονται για κάθε σύντομη αλληλεπίδραση. Οι μελέτες της ανασκόπησης επικεντρώθηκαν σε πιο ουσιαστικές συνομιλίες, όπως η συζήτηση της διάγνωσης και των θεραπευτικών επιλογών. Για αυτές τις σημαντικές συζητήσεις, η θέση και στάση του γιατρού μπορεί να έχουν ισχυρό αντίκτυπο.

Βέβαια δεν είναι πάντα εφικτό, όπως έδειξαν οι παρατηρήσεις ερευνητών σε κάποιες από τις μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες οι γιατροί δεν κατάφεραν ή διατέθηκαν να καθίσουν όταν τους ζητήθηκε λόγω έλλειψης διαθέσιμων καθισμάτων, ανησυχιών για την αποτελεσματικότητα ή για την υγιεινή σε περιπτώσεις ασθενών σε απομόνωση.

Για τον Houchens, τα νοσοκομεία θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε μια ωφέλιμη «μεταρρύθμιση», εξασφαλίζοντας μια καρέκλα για τους γιατρούς σε κάθε δωμάτιο ασθενούς, δημιουργώντας έτσι μια κουλτούρα όπου το να κάθεται ο θεράπων με τον θεραπευόμενο είναι κανόνας. Με ελάχιστο κόστος και προσπάθεια, αυτή η μικρή αλλαγή στη γλώσσα του σώματος θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο θετικές νοσοκομειακές εμπειρίες για τους ασθενείς.

Διαβάστε επίσης:

Θέλω τον γιατρό μου, με καλύπτει το ασφαλιστήριο υγείας; Όλες οι απαντήσεις

Ακτινογραφία θώρακος: Τη «διαβάζει» καλύτερα ένας ακτινολόγος ή η τεχνητή νοημοσύνη; Έρευνα απαντά

«Δεν έχεις κάτι, είναι όλα στο κεφάλι σου» – Τι είναι το Ιατρικό Gaslighting και γιατί μας αφορά