Ασθενής που πάσχει από τη «νόσο της Νάξου» μίλησε για το πώς είναι να ζεις, έχοντας αυτή την κληρονομική ασθένεια.
«Είχα έναν ξάδερφο εγώ, ο οποίος δυστυχώς έφυγε σε νεαρή ηλικία. Αναζήτησαν τους συγγενείς του, γιατί είχαν την υποψία ότι υπάρχει κάτι γονιδιακό, ότι υπάρχει κάτι κληρονομικό» λέει αρχικά μιλώντας στο Mega και την εκπομπή Live News, εξηγώντας ότι βρήκαν πως ο ξάδελφός του, ο οποίος έφυγε σε ηλικία 25 ετών, έπασχε από τη νόσο «Νάξος», την σπάνια κληρονομική νόσο που σκοτώνει νέους.
Δείτε βίντεο με τις δηλώσεις του για τη νόσο της Νάξου:
«Αναζητώντας το γενεαλογικό δέντρο, έπεσαν σε εμένα. Εγώ τότε ήμουν, 5-6 χρονών και είδαν ότι έχω αυτά τα χαρακτηριστικά. Το φαινότυπο, μέχρι εκεί. Τα κατσαρά μαλλιά και την υπερκεράττωση στα χέρια. Είναι όπως όταν κάποιος κάνει αγροτική δουλειά που έχει πιο σκληρά τα χέρια του, κάπως έτσι» περιγράφει, εξηγώντας ότι οι επιστήμονες που εντόπισαν πως φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της νόσου, του συνέστησαν να κάνει άμεσα γονιδιακό έλεγχο.
Στα 31 του, η πρώτη φορά που ένιωσε ενοχλήσεις στην καρδιά
Ωστόσο, είναι κάτι που αμέλησε και δεν έκανε ποτέ. «Δεν είχα κάποιο σύμπτωμα μέχρι τα 31 μου. Θεωρητικά πάντα έπρεπε να κάνω κάποιες εξετάσεις τις οποίες εγώ δεν έκανα ποτέ κιόλας». Μάλιστα, δεν είχε το παραμικρό σύμπτωμα μέχρι τα 31 του. Ζούσε φυσιολογικά και για την ακρίβεια έκανε καθημερινά πολύ έντονη γυμναστική άσκηση.
«Ουσιαστικά δεν ήμουν ασθενής μέχρι τα 30-31. Να φανταστείς ότι είχα ασχοληθεί με τον στρατό, ήμουν αλεξιπτωτιστής, έχω ασχοληθεί με την ορειβασία, έχω κάνει παγοαναρρίχηση, στα Μετέωρα». Στα 31 του όμως, ήταν η πρώτη φορά που ένιωσε ενοχλήσεις στην καρδιά. «Ήταν μια περίοδο που προπονούμουν έντονα και τότε ένιωσα αρρυθμίες. Πρώτη φορά δεν είχα ξανανιώσει. Ήταν τρομακτικό. Πολύ τρομακτικό. Δεν θα το κρύψω» δήλωσε, επισημαίνοντας πως από εκείνη τη στιγμή και πέρα εμφάνιζε έντονες αρρυθμίες στις τρεις από τις επτά μέρες της εβδομάδας.
«Η ζωή προχωράει κανονικά»
Οι γιατροί του έβαλαν εσωτερικό απινιδωτή που θα έκανε το απαραίτητο ηλεκτροσόκ στην καρδιά σε περίπτωση ανακοπής. «Είναι σαν να περπατάς και να φοράς κράνος. Είναι σαν φοράς ζώνη ασφαλείας. Νόμιζα ότι θα μου κόψει τις δραστηριότητες μου, θα μου χαλάσει τη ζωή. Και πώς θα κάνω το ένα και το άλλο. Η πράξη έδειξε αυτό που μου είχαν πει, ότι θα ξεχάσω πως το έχω. Και είναι αλήθεια, η ζωή κύλισε και προχωράει κανονικά».
