Ο Πολ Αλεξάντερ ήταν μόλις έξι ετών όταν χτυπήθηκε από πολιομυελίτιδα, η οποία τον άφησε παράλυτο από τον λαιμό και κάτω. Αδυνατώντας να αναπνεύσει μόνος του, τοποθετήθηκε μέσα σε έναν ειδικό σωλήνα που ονομαζόταν «σιδερένιος πνεύμονας», ο οποίος τον βοηθά να παραμένει ζωντανός από το 1952.

Παρόλο που ο Πολ ζει εξαρτημένος από το μηχάνημα, κατάφερε να αναπτύξει δικό του τρόπο αναπνοής τον οποίο αποκαλεί «αναπνοή βατράχου» και ο οποίος του επιτρέπει να βγαίνει και έξω από τη συσκευή.

Ο εν λόγω αναπνευστήρας, ο οποίος μοιάζει με ένα τρομακτικό μεταλλικό φέρετρο, απαιτεί από τους ασθενείς να ξαπλώνουν μέσα σε αυτόν, με μια συσκευή στερεωμένη σφιχτά γύρω από το λαιμό τους. Το «σιδηρούν πνευμόνι», κλειστός μηχανικός αναπνευστήρας, ήταν θαυματουργός σωλήνας που κινούσε τα πνευμόνια και έσωσε τη ζωή σε χιλιάδες ασθενείς που παρέλυαν από πολιομυελίτιδα.

Η συσκευή λειτουργεί με τη δημιουργία κενού και έτσι οι πνεύμονες του ασθενούς τροφοδοτούνται με οξυγόνο καθώς το κεντρικό νευρικό σύστημα και η αναπνευστική λειτουργία έχουν καταστραφεί από την πολιομυελίτιδα.

Η τεχνική αναπνοής που ανέπτυξε μόνος του

Ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο, οι γιατροί προσπάθησαν να κάνουν τον Πολ να αναπνεύσει μόνος του, αποσυνδέοντάς τον από το μηχάνημα. Σχεδόν αμέσως όμως άρχισε να μελανιάζει ώσπου λιποθύμησε.

Τελικά όμως, σύμφωνα με τον Guardian, ο Πολ κατάφερε να αναπνεύσει μόνος του αναπτύσσοντας μια πολύ δύσκολη τεχνική που λέγεται «αναπνοή του βατράχου».

Η ιατρική ονομασία για την «αναπνοή του βατράχου» είναι η «γλωσσοφαρυγγική αναπνοή» που γίνεται με την κατάποση αέρα. Η φυσικοθεραπεύτρια του Πολ, η κυρία Σάλιβαν, ήταν εκείνη που τον βοήθησε να αναπτύξει αυτή την τεχνική της αναπνοής.

Ο Πολ χρειάστηκε ένα χρόνο και μόλις κατάφερε να αναπνεύσει μόνος του για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπόρεσε να βγει έξω από τον σιδερένιο πνεύμονα. Καθόταν στην αρχή στη βεράντα του σπιτιού και στη συνέχεια έβγαινε στην αυλή.

Παρόλο που για να ζει έπρεπε να κοιμάται στον σιδερένιο πνεύμονα, ο Πολ άρχισε σιγά σιγά να βγαίνει και έξω από την αυλή. Στα 21 του χρόνια, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που αποφοίτησε από λύκειο στο Ντάλας χωρίς να παρακολουθήσει αυτοπροσώπως τα μαθήματα.

Ο Πολ αποτύπωσε όσα έζησε στην 155 σελίδων αυτοβιογραφία του, την οποία έγραψε μέσα σε πέντε χρόνια. Ο Πολ έγραφε κάθε λέξη με ένα στυλό το οποίο ήταν συνδεδεμένο με ένα ραβδί στο στόμα του.

Τώρα, στα 77 του χρόνια, είναι ένας από τους τελευταίους ανθρώπους στον κόσμο που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί σιδερένιο πνεύμονα και βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε αυτόν για να αναπνέει.

Ο αρχικός σιδερένιος πνεύμονας, ο οποίος άρχισε να χάνει αέρα το 2015, επισκευάστηκε επιτυχώς από τον μηχανικό Μπρέιντι Ρίτσαρντς, ο οποίος είδε τον Πολ στο YouTube να ζητά βοήθεια. Ο 77χρονος επέζησε από την πανδημία του κορωνοϊού, παρά το γεγονός ότι ήταν στα άτομα υψηλού κινδύνου.

Δεν εγκατέλειψε ποτέ τον εαυτό του
Σε συνέντευξή του στον σκηνοθέτη Μιτς Σάμερ το 2020, ο Πολ δήλωσε ότι δεν εγκατέλειψε ποτέ τον εαυτό του, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε.
«Δεν έχει σημασία από πού είσαι ή ποιο είναι το παρελθόν σου ή οι προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίζεις. Μπορείτε πραγματικά να κάνετε τα πάντα. Απλά πρέπει να το βάλεις στο μυαλό σου και να δουλέψεις σκληρά», είχε πει χαρακτηριστικά.

Ωστόσο, ο Πολ εξακολουθεί να έχει φόβους ότι η πολιομυελίτιδα, μπορεί να επιστρέψει. «Βλέπω τα νοσοκομεία να κατακλύζονται ξανά από θύματα πολιομυελίτιδας, μια επιδημία, το βλέπω τόσο εύκολα. Λέω στους γιατρούς ότι θα συμβεί. Δεν με πιστεύουν», δήλωσε στον Guardian.

Η πολιομυελίτιδα σάρωνε τη Αμερική τη δεκαετία του ’40 και του ’50. Δεν έχει υπάρξει νέο κρούσμα πολιομυελίτιδας στις ΗΠΑ από το 1979, ούτε στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1984, και μέχρι το 2000. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε όλη την Αμερική και τη δυτική περιοχή του Ειρηνικού απαλλαγμένη από την πολιομυελίτιδα.

Σήμερα, ο ιός εμφανίζεται σε τρεις μόνο περιοχές, το Αφγανιστάν, τη Νιγηρία και το Πακιστάν, και τα κρούσματα είναι κάμποσες δεκάδες.