Η ανησυχία αυτή γίνεται εντονότερη όσο οι ασθενείς βρίσκονται ανάμεσα σε αντικρουόμενες εκτιμήσεις για την έκταση των ελλείψεων ανάμεσα στον ΕΟΦ και τους φαρμακευτικούς συλλόγους, καθώς ο αρμόδιος οργανισμός κάνει λόγο για ελλείψεις σε μόλις 27 σκευάσματα, ενώ οι εκτιμήσεις των φαρμακοποιών αυξάνουν τον αριθμό σε πάνω από 400 και οι σύλλογοι ασθενών γίνονται συνεχώς αποδέκτες σχετικών καταγγελιών.
Το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει επιδεινωθεί την τελευταία δεκαετία, παρουσιάζοντας υφέσεις και εξάρσεις. Παράγοντες όπως η μειωμένη παγκόσμια παραγωγή ορισμένων σκευασμάτων, οι περιορισμένες εισαγωγές, η μη συστηματική κατανομή στην επικράτεια και ασφαλώς οι παράλληλες εξαγωγές, συνθέτουν τα κύρια αίτιά του. Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, όπου τα φάρμακα αξίας κάτω των 5 ευρώ αφορούν πάνω από το μισό όγκο των πωληθέντων σκευασμάτων ανά έτος, ο έλεγχος των εξαγωγών σε χώρες με υψηλότερες τιμές, θα πρέπει να συνιστά κυρίαρχο συστατικό της φαρμακευτικής πολιτικής, με γνώμονα το συμφέρον του Έλληνα ασθενή και πολίτη.
Η απάντηση σε αυτό το σύνθετο και πολυδιάστατο πρόβλημα θα πρέπει να ξεκινήσει από την τεκμηριωμένη καταγραφή της έκτασής του και να επεκταθεί στην εφαρμογή μίας σειράς μέτρων με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων μερών:
– Άμεση συγκρότηση ομάδας διαλόγου με τη συμμετοχή του ΕΟΦ και των εκπροσώπων της φαρμακοβιομηχανίας, των φαρμακαποθηκών, των συνεταιρισμών, των φαρμακοποιών και των ασθενών. – Αναβάθμιση των εργαλείων παρακολούθησης και του παρεμβατικού ρόλου του συστήματος ελέγχου για τις ελλείψεις φαρμάκων από τον ΕΟΦ.
– Περιορισμός ή απαγόρευση των παράλληλων εξαγωγών στους εξαγώγιμους κωδικούς όπου καταγράφονται ελλείψεις, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
– Ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών για την αντιμετώπιση των παράνομων, αδήλωτων εξαγωγών. – Ενίσχυση του μέτρου συνταγογράφησης με δραστική ουσία, ώστε να παρέχεται ευελιξία στον φαρμακοποιό να εξυπηρετήσει τον ασθενή.
Για την αντιμετώπιση του διαχρονικού προβλήματος των ελλείψεων απαιτείται ένας συνεχής, δυναμικός και κάθετος έλεγχος σε όλα τα στάδια της εφοδιαστικής αλυσίδας. Κυρίως όμως οφείλει η πολιτεία να διαθέτει, να αξιοποιεί και να επιβεβαιώνει τη στρατηγική πληροφορία σχετικά με την έκταση και την τάση του φαινομένου, προκειμένου να αναπτύξει τις αντίστοιχες πολιτικές παρεμβάσεις, σε συνεργασία με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
