Η πρόσβαση των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη στις νέες τεχνολογίες διαβήτη χρηματοδοτούνται από τις ίδιες τις εταιρείες του κλάδου, όπως καταγγέλλει ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ιατρικών και Βιοτεχνολογικών Προϊόντων (ΣΕΙΒ).
«Στην πρόσφατη ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ αναφορικά με τις δαπάνες του Δεκεμβρίου 2023, αποκαλύφθηκε πλήρως το μέγεθος της υποχρηματοδότησης που αφορά στις κατηγορίες των ιατροτεχνολογικών προϊόντων (Ι/Π) για την διαχείριση του διαβήτη. Συγκεκριμένα, η δαπάνη του ΕΟΠΠΥ στις κατηγορίες αυτές ξεπέρασε κατά 15,6 εκατομμύρια ευρώ τον προϋπολογισμό του 2023, ενώ η εκτίμηση για το 2024 είναι ότι αν δεν προκύψει γενναία αύξηση του προϋπολογισμού, η υπέρβαση θα ξεπεράσει τα 20 εκατομμύρια ευρώ οδηγώντας σε αδιέξοδο την απρόσκοπτη διάθεση των υλικών αυτών στα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη.
Από το 2017 που θεσπίστηκε το μέτρο του claw back και ταυτόχρονα μειώθηκε η δαπάνη του ΕΟΠΥΥ για τη διαχείριση του διαβήτη -χωρίς καμία σοβαρή μελέτη και τεκμηρίωση- ο Οργανισμός έχει αυξήσει τον προϋπολογισμό του για τον Σακχαρώδη Διαβήτη σε ένα πολύ μικρό βαθμό, ενώ η επιβάρυνση του clawback συνεχίζεται και αφορά αποκλειστικά και μόνο τις εταιρείες που εισάγουν τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα», επισημαίνει σε ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος και προσθέτει:
Σύμφωνα με τον ΣΕΙΒ, αντί ο ΕΟΠΥΥ να αυξήσει τη χρηματοδότηση στις κατηγορίες των ιατροτεχνολογικών προϊόντων για τον Διαβήτη σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες των ασθενών και να επενδύσει στην πρόληψη και στην σωστή διαχείρισή του, «συνεχίζει να εφαρμόζει πολιτικές που οδηγούν στην δαπάνη πολύ μεγαλύτερων ποσών για την αντιμετώπιση των μακροπρόθεσμων επιπλοκών του Διαβήτη που θα μπορούσαν να αποφευχθούν ή να ελαττωθούν».
Μάλιστα, παρά την είσοδο νέων τεχνολογιών «αναίμακτης» μέτρησης αλλά και την εμφάνιση νέων και απλούστερων αντλιών έγχυσης ινσουλίνης, συνεχίζεται η υποχρηματοδότηση στα ιατροτεχνολογικά προϊόντα για τον Διαβήτη.
Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι, όπως επισημαίνεται στην ίδια ανακοίνωση:
Το claw back στην υποκατηγορία των αντλιών ινσουλίνης να ανέλθει για το 2024, στο δυσθεώρητο 33,2% επί της δαπάνης – δηλαδή του μικτού τζίρου των εταιριών. Αν σε αυτό προστεθεί και το 7% rebate που επιβαρύνει τις εν λόγω εταιρείες εφόσον τιμολογούν απευθείας τον ΕΟΠΥΥ, τότε η συνολική επιβάρυνση ξεπερνά το 40%. Και αυτό σε μια υποκατηγορία όπου οι εταιρείες παρέχουν δωρεάν εκπαίδευση, δωρεάν αποστολή υλικών και δωρεάν 24ωρη υποστήριξη στους ασφαλισμένους.
Στη νεοπαγή και ανερχόμενη κατηγορία των αισθητήρων γλυκόζης, το clawback του Δεκεμβρίου ανήλθε στο 26% επί της δαπάνης, με ενδεχόμενη επιπλέον επιβάρυνση κατά 7% που επιβαρύνει τις εταιρείες εφόσον τιμολογούν απευθείας τον ΕΟΠΥΥ. «Άρα και εδώ η συνολική επιβάρυνση ξεπερνά το 33% του μικτού τζίρου των εταιριών που καλούνται επίσης να υποστηρίξουν την εκπαίδευση και την τεχνική υποστήριξη των ασθενών», αναφέρει ο ΣΕΙΒ.
Σε ό,τι αφορά στις υποκατηγορίες των ταινιών μέτρησης γλυκόζης, κατηγορίες που παραμένει ο κύριος όγκος των ασφαλισμένων διαβητικών, το clawback για το 2023 ανήλθε σε συνολικά 16% επί της δαπάνης, ποσοστό δυσβάσταχτο για τις εταιρίες που βάσει κανονισμού του ΕΟΠΥΥ δεν μπορούν να τιμολογήσουν απευθείας τα προϊόντα τους και τα διαθέτουν μέσω φαρμακείων. «Ωστόσο, το clawback βάσει εγκυκλίου επιβαρύνει αποκλειστικά τους εισαγωγείς που συμμετέχουν όμως μόνο με το 60% στη δαπάνη αφού το υπόλοιπο 40% αντιστοιχεί στα μεικτά έσοδα των καναλιών διανομής. Άρα στην πραγματικότητα το ποσοστό του claw back που επιβαρύνει τους εισαγωγείς ξεπερνά το 26% (16/60 = 26,7%). Και αυτό σε μια κατηγορία που οι εταιρείες καλούνται να παρέχουν δωρεάν τις συσκευές μέτρησης γλυκόζης στους ασθενείς».
