Γράφει ο Φρίξος Δρακοντίδης
Συγκινητικές στιγμές εκτυλίσσονται στις ΜΕΘ όλης της χώρας, καθώς γιατροί και νοσηλευτές δίνουν τιτάνιες μάχες κάτω από δύσκολες συνθήκες για να σώσουν όσους περισσότερους ασθενείς με Covid-19 μπορούν.
Έξω από τις ΜΕΘ, οι συγγενείς που εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο Θεό και στους γιατρούς, από τους οποίους ζητούν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να κρατήσουν ζωντανούς τους δικούς τους ανθρώπους.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση συγγενούς ασθενή, την οποία περιγράφει σε ανάρτηση της, η εντατικολόγος στη ΜΕΘ του νοσοκομείου της Κατερίνης, Μαρίνα Οικονόμου. «Τα γράμματα υποστήριξης και οι ικεσίες των συγγενών για βοήθεια, σπαρακτικά. Τα κουτιά γλυκών με τα ραβασάκια «για να αντέξετε», «καλή δύναμη, είστε ήρωες», είναι καθημερινά» γράφει στην ανάρτηση της, παραθέτοντας κι ένα απόσπασμα από το γράμμα που της έστειλε η κόρη ασθενώς με Covid-19 που νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του νοσοκομείου: «Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι για εσάς όλο αυτό. Δίνετε αγώνα ζωής. Σας παρακαλώ κάντε ότι μπορείτε για τον πατέρα μου. Βάλτε τα δυνατά σας. Τον χρειαζόμαστε ακόμα. Προσεύχομαι νύχτα μέρα και για εσάς και για τον πατέρα μου, να σας δώσει δύναμη ο Θεός, να τους κάνετε όλους καλά. Χρειάζομαι τον μπαμπάκα μου, περιμένω το εγγονάκι του, πρέπει να το δει. Δεν πρέπει να μας αφήσει, πρέπει να μεγαλώσει την μικρή μου αδερφή, κάντε ότι μπορείτε».
Πιο πάνω, η εντατικολόγος, μιλάει για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν καθημερινά στο νοσοκομείο, τον αγώνα που δίνουν για να ανοίξουν ένα ακόμη κρεβάτι «ΜΕΘ».
Γράφει: «Η εφημερία ξεκινά, όπως πάντα με φορτισμένες μπαταρίες και καλή διάθεση. Η ΜΕΘ ασφυκτικά γεμάτη, διασωληνωμένοι στο χειρουργείο, ταλαίπωροι ασθενείς στους θαλάμους όπου δεν ακούς την φωνή σου από το θόρυβο που προκαλούν οι υψηλές ροές του οξυγόνου».
Για να προσθέσει: «Ο προστατευτικός εξοπλισμός παραμάσχαλα, ένας φορητός αναπνευστήρας στο χέρι και τρεχάλα στο θάλαμο για να «ανοίξουμε ένα ακόμη κρεβάτι «ΜΕΘ» Χαχα! Να γελάσω με αυτά που λένε στα μμε ή να κλάψω με αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα; Η φιλοτιμία και οι υπεράνθρωπες προσπάθειες του εναπομείναντος προσωπικού του νοσοκομείου- χαστούκι στους ευεργετηθέντες καρεκλοκένταυρους. Ναι, είμαι τρομακτικά λίγοι αλλά δεν θα γίνουμε συνένοχοι σε εγκλήματα. Είμαστε και εμείς θύματα σε αυτό το πόλεμο, ο οποίος, κατά βάθος, πέρα από τον αόρατο εχθρό, έχει και ορατούς θύτες. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε με ότι μπορούμε».
