Τα πλαστικά δοχεία για την αποθήκευση του φαγητού είναι διαχρονικά. Υπάρχουν σε κάθε σπίτι και έχουν χρησιμοποιηθεί σχεδόν από όλους. Κάθε γενιά αντάλλαξε φαγητά, αποθήκευσε το περίσσευμα από την κατσαρόλα ή μετέφερε το κολατσιό του στο γραφείο μέσα στα δοχεία που όλοι μάθαμε να αποκαλούμε με το όνομα της εταιρείας που τα σύστησε στον κόσμο. Αυτό που μάλλον δεν έγινε ιδιαιτέρως γνωστό -ούτε στις περιβόητες επιδείξεις που οργάνωναν στα σπίτια τους οι νοικοκυρές- είναι ότι κάποτε φτάνει η στιγμή να βρουν τη θέση τους στην ανακύκλωση.
Όπως και οι οδοντόβουρτσες, τα σφουγγάρια και άλλα μαγειρικά σκεύη, τα πλαστικά δοχεία αποθήκευσης έχουν «ημερομηνία λήξης», που δεν αναγράφεται σε κάποιο σημείο τους ή στη συσκευασία. Διαβάστε παρακάτω γιατί και πότε πρέπει να τα αντικαθιστούμε.
Βακτήρια και μικροπλαστικά
Ακόμη και τα πλέον ανθεκτικά πλαστικά δοχεία δε θα ξεφύγουν από τη φθορά του χρόνου. Η Δρ Andrea De Vizcaya-Ruiz, αναπληρώτρια καθηγήτρια Περιβαλλοντικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνιας, μίλησε στο Verywell για τα σημάδια φθοράς που δεν πρέπει να αγνοούνται. Παράλληλα, υπενθύμισε ότι τα πλαστικά δοχεία μίας χρήσης, όπως αυτά των εστιατορίων, δεν είναι σχεδιασμένα για μακροχρόνια χρήση και πρέπει να αντικαθίστανται άμεσα.
Τι να προσέξετε:
- Φθορά στο υλικό: Ρωγμές, γρατζουνιές, κολλημένα λίπη και κολλώδεις επιφάνειες δεν επιτρέπουν τον σωστό καθαρισμό και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των τροφίμων.
- Λεκέδες και οσμές: Επίμονοι λεκέδες και δυσάρεστες οσμές μπορεί να υποδεικνύουν επίμονα υπολείμματα τροφών ή ακόμα την παρουσία βακτηρίων. Σύμφωνα με τη Δρ. De Vizcaya-Ruiz, δεν είναι απλώς ότι θα αλλοιώσουν τη γεύση, αλλά καθιστούν τα δοχεία αποθήκευσης μη ασφαλή, αυξάνοντας τον κίνδυνο διασταυρούμενης μόλυνσης.
- Καπάκια που δεν κλείνουν καλά: Αν το καπάκι δεν εφαρμόζει σωστά, το πλαστικό δοχείο δεν θα μπορέσει να διατηρήσει τα τρόφιμα φρέσκα, ούτε και ασφαλή από την αλλοίωση.
- Ζημιές από τον φούρνο μικροκυμάτων ή το πλυντήριο πιάτων: Ενώ τα πλαστικά δοχεία που φέρουν την ένδειξη «ασφαλές για χρήση στον φούρνο μικροκυμάτων ή το πλυντήριο πιάτων» έχουν μεγαλύτερη αντοχή από τα απλά δοχεία αποθήκευσης, η ποιότητά τους θα αρχίσει να φθίνει και μαζί η ασφάλειά τους. Ελέγξτε για σημάδια φθοράς από τις υψηλές θερμοκρασίες, η οποία συνοδεύεται και από απελευθέρωση καρκινογόνων μικροπλαστικών.
Η De Vizcaya-Ruiz υπογραμμίζει ακόμα ότι για δοχεία που χρησιμοποιήθηκαν για αποθήκευση χημικών ή άλλων μη βρώσιμων υλικών, είναι καλύτερο να πεταχτούν, λόγω αυξημένου κινδύνου μόλυνσης των τροφίμων.
Από την πλευρά του ο Martin Bucknavage, MBA, MS, ανώτερος συνεργάτης στην ασφάλεια των τροφίμων στο Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια στέκεται στην καθαριότητα: αν το πλαστικό δοχείο δεν μπορεί να καθαριστεί σωστά, τότε δεν μπορούν να απομακρυνθούν και πιθανοί λοιμώδεις παράγοντες, όπως κάποιο βακτήριο από υπόλειμμα τροφής που θα μολύνει το επόμενο τρόφιμο.
Κάθε πότε χρειάζονται αντικατάσταση
Σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν υπάρχει κάποιος καθολικός κανόνας· το πότε χρειάζεται αντικατάσταση ένα δοχείο εξαρτάται εν πολλοίς από την κατάστασή τους και τη συχνότητα της χρήσης του. Συνιστούν αλλαγή μηνιαίως για τα δοχεία που χρησιμοποιείτε καθημερινά και ανά τρεις μήνες για λιγότερο συχνά χρησιμοποιούμενα δοχεία.
Μια άλλη σκέψη είναι η αγορά πιο βιώσιμων και ασφαλέστερων δοχείων, καθώς τα πλαστικά που εκτίθενται σε υψηλές θερμοκρασίες ενδέχεται να απελευθερώσουν επικίνδυνες χημικές ουσίες, όπως δισφαινόλη A (BPA) και φθαλικές ενώσεις, που συνδέονται με ορμονικές διαταραχές και μειωμένη γονιμότητα, μεταξύ άλλων προβλημάτων υγείας. Ασφαλέστερες εναλλακτικές αποτελούν τα δοχεία αποθήκευσης από:
- γυαλί· ανθεκτικά στη φθορά, αντέχουν σε υψηλές θερμοκρασίες χωρίς να απελευθερώνουν τοξικές ουσίες
- ανοξείδωτο χάλυβα· κατάλληλα για μακροχρόνια χρήση, χωρίς να απορροφούν μυρωδιές ή λεκέδες
- πηλό ή πορσελάνη· ιδανικά για αποθήκευση εάν ζητούμενο είναι και η ωραία εμφάνιση.
Θα φάτε το χθεσινό ρύζι; Πώς θα αποφύγετε την τροφική δηλητηρίαση
Τροφική δηλητηρίαση: Η ζέστη δεν είναι ο μόνος λόγος που χαλάει το φαγητό – Τι άλλο φταίει