Ένα δυνητικό ερώτημα για τον κάθε πολίτη σήμερα είναι το «εάν υπάρχει λόγος να αποκτήσω ένα ασφαλιστικό πρόγραμμα υγείας». Και πράγματι απασχολεί πολλούς αυτό το ερώτημα και αναζητούν ίσως αιτιολογίες για να απαντήσουν στο γιατί είναι «αχρείαστο», παρά στο γιατί χρειάζεται να υπάρχει.
Η επίκληση της δημόσιας ασφάλισης είναι η πιο συνηθισμένη δικαιολογία. «Αφού υπάρχει το δημόσιο σύστημα υγείας» γιατί να αγοραστεί κάποιο πρόγραμμα υγείας από ασφαλιστική εταιρεία; Με αυτό τον τρόπο, επιχειρείται να αμβλυνθεί η ανάγκη και να μετατραπεί σε περιττό κόστος. Διότι, οι περισσότεροι θεωρούν την ασφάλιση υγείας ένα κόστος που δεν έχει άμεση ανταποδοτικότητα. Μπορεί και να μη χρειαστεί ποτέ, οπότε γιατί να πληρώνει κάποιος κάτι που δεν θα αξιοποιήσει;
Ο αντίλογος και οι νέες συνθήκες
Οι προαναφερόμενες σκέψεις μοιάζουν ορθές. Είναι όμως; Ή μήπως αποτελούν κατάλοιπο μιας άλλης εποχής, όπου οι ασθένειες, η νοσηρότητα και τα περιστατικά ήταν σε άλλο βαθμό, συχνότητα και επιπτώσεις; Μήπως η σύγχρονη ζωή που έχει έλθει αντιμέτωπη με νέα δεδομένα απαιτεί μια άλλη προσέγγιση στο θέμα της υγείας;
Οι ειδικοί που ασχολούνται επιστημονικά με την υγεία μιλούν για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην Ελλάδα που λόγω κόστους δεν έχουν πρόσβαση στην υγεία. Δηλαδή μένουν εκτός κάποιας εξέτασης, διάγνωσης και θεραπείας. Η τυχόν δυσμενής εξέλιξή τους θα έχει επιπτώσεις στα οικονομικά του κράτους και της δημόσιας υγείας. Επίσης, η διαδικασία που απαιτείται για να αξιοποιήσει κάποιος τις δημόσιες δομές χρειάζεται γνώση και χρόνο για να ακολουθηθεί και να αξιοποιηθεί.
Σημαντικό παράγοντα αποτελεί και η ασφαλισμένη εργασία. Δηλαδή, ο πολίτης να είναι ασφαλισμένος και να φαίνεται ως εργαζόμενος. Ούτε αυτό υπάρχει σε μεγάλο αριθμό πολιτών. Οπότε μένουν εκτός δημοσίων συστημάτων υγείας, ενώ δεν πληρώνουν ούτε ιδιωτικά, πιθανώς γιατί δεν μπορούν. Για αυτές τις περιπτώσεις, η ιδιωτική υγεία –ακόμη και στην πιο απλή της μορφή και τιμή -έχει μεγάλη σημασία. Ένα ασφαλιστικό πρόγραμμα εστιασμένο σε ιατρικές εξετάσεις ή νοσηλείες σε συγκεκριμένα νοσοκομεία αποτελεί ένα μοναδικό μέσον για αυτές τις περιπτώσεις. Ένα απλό νοσοκομειακό πρόγραμμα θα περιλαμβάνει το ετήσιο check up, τις επισκέψεις σε κάποιον γιατρό και την νοσηλεία σε πιο σοβαρά θέματα.
Όμως, δεν είναι μόνο αυτές οι περιπτώσεις πολιτών. Και οι άλλοι που ενδεχομένως να είναι εμφανώς εργαζόμενοι, με ανοικτή πρόσβαση στην δημόσια περίθαλψη, η δυνατότητα να έχουν καλύτερες παροχές είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Η ευκολία πρόσβασης στο ιδιωτικό σύστημα υγείας (νοσοκομεία και κλινικές) και σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, αποδεικνύεται πολύ σημαντική. Η επιλογή της ιδιωτικής ασφάλισης είναι μια πράξη μέριμνας που διασφαλίζει την άμεση και ποιοτική απολαβή υπηρεσιών υγείας, οι οποίες είναι πολύ χρήσιμες όταν υπάρχει ανάγκη.
Στο ερώτημα, λοιπόν, εάν χρειάζεται η ιδιωτική ασφάλιση υγείας, η απάντηση είναι πώς «δεν είναι αχρείαστη». Έχει θέση στις καθημερινές ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, όπου η διασφάλιση του πρώτιστου αγαθού -η υγεία -χρειάζεται μέριμνα ατομική. Η επίκληση ότι υπάρχει το δημόσιο σύστημα υγείας είναι σωστή. Όμως, η ανάγκη άμεσης, απρόσκοπτης εξυπηρέτησης, διάγνωσης, και αντιμετώπισης ικανοποιείται αλλιώς από τον ιδιωτικό τομέα. Τα περίπου 5 δισεκατομμύρια ευρώ που βγαίνουν ετησίως από τις τσέπες των Ελλήνων και δίνονται στην ιδιωτική υγεία (θεραπείες, νοσηλείες, φάρμακα) είναι η απόδειξη ότι, όταν χρειαστεί, πληρώνουν με τους ίδιους πόρους πολλαπλάσια από αυτά που θα έδιναν σε ένα καλό ασφαλιστικό πρόγραμμα.
Γίνεται κατανοητό ότι συμφέρει να υπάρχει μια ιδιωτική ασφάλιση, ακόμα και αν δεν χρειαστεί για νοσηλεία ή θεραπεία. Ακόμα και η παροχή του ετήσιου check up είναι αντισταθμιστική.
Καρκίνος: Πώς αντιμετωπίζονται οι ασθενείς με ιδιωτική ασφάλιση
Ειδικές παροχές αναβαθμίζουν τα ασφαλιστήρια υγείας – Ενημερωθείτε
Ογκολογικά περιστατικά: Πώς καλύπτονται από την ιδιωτική ασφάλιση
