Nabi Tajima, Marie-Louise Meilleur, Emma Morano, Misao Okawa και Kane Tanaka είναι ονόματα γυναικών άγνωστων πιθανώς στους περισσότερους που, μέσα από όσα σκαρφίζονται η τύχη και οι συγκυρίες, συνδέθηκαν με έναν μοναδικό τρόπο: κάποια ημέρα ενός Απρίλη έγραψαν την τελευταία σελίδα της ζωής τους, μιας ζωής που έφτασε για όλες -και κατά έναν χρόνο παραπάνω για την Tanaka- τα 117 ολόκληρα έτη.
Μολονότι οι ως άνω υπεραιωνόβιες γυναίκες δεν μπήκαν στο εργαστήριο των επιστημόνων και δεν αποτέλεσαν αντικείμενα μελέτης, το πώς κατάφεραν να φτάσουν σε τέτοια εντυπωσιακή ηλικία δεν έπαψε να απασχολεί τους ερευνητές, από τα ελπιδοφόρα ευρήματα για τη ραπαμυκίνη (ή σιρόλιμους) ως το φάρμακο που επιβραδύνει τη γήρανση έως στοιχεία που συνηγορούν για την ύπαρξη σπάνιων και ωφέλιμων γενετικών μεταλλάξεων. Είναι χαρακτηριστική μια παλαιότερη επιστημονική δημοσίευση του Δρ Mikhail V. Blagosklonny από το Ινστιτούτο Έρευνας για τον Καρκίνο “Roswell Park” σχετικά με την ουσία ραπαμυκίνη ως δυνητική θεραπεία έναντι ασθενειών που σχετίζονται με το γήρας και την ανακούφιση έτσι των συστημάτων υγείας «χωρίς αυξήσεις φόρων ή περικοπές στις παροχές υγειονομικής περίθαλψης» από το ολοένα αυξανόμενο προσδόκιμο ζωής.
«Η έρευνα για τη μακροζωία και την υγιή γήρανση έχει κάνει ραγδαία πρόοδο τα τελευταία χρόνια, εντούτοις το έντονο ενδιαφέρον του κοινού, των εταιρειών και των μέσων ενημέρωσης έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον στο οποίο οι ανεδαφικοί ισχυρισμοί είναι δύσκολο να διακριθούν από τα επιστημονικά δεδομένα» σημειώνει σε δημοσίευσή του το Πανεπιστήμιο το Χάρβαρντ και αναφέρει την ίδρυση της Ακαδημία Έρευνας για την Υγεία και τη Διάρκεια Ζωής από 16 ερευνητές -από τους κόλπους του καθώς και το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης και ιδρύματα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη- με στόχο την αντιμετώπιση του φαινομένου και τη διευκόλυνση επιπροσθέτως της συνεργασίας των επιστημόνων, της λήψης αποφάσεων από τις κυβερνήσεις και την προώθηση της μελλοντικής προσπάθειας.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, οι 600.000 περίπου αιωνόβιοι παγκοσμίως το 2022 θα εκτιναχθούν στα 3,7 εκατομμύρια το 2050. Με αυξημένες έτσι τις πιθανότητες να είμαστε ένας από αυτούς και δεδομένου ότι μεγαλύτερη ζωή δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και ποιοτική υγεία, μήπως θα πρέπει να λάβουμε τα μέτρα μας;
Ο ρόλος της ασφάλισης υγείας στη μακροβιότητα με καλή υγεία
Μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής χωρίς καλή υγείας, συμπεριλαμβανομένων της πρόληψης και της θεραπείας, ενδεχομένως να σημαίνει περισσότερα χρόνια με μια χρόνια πάθηση να επιβαρύνει την καθημερινότητα και λειτουργικότητα του ατόμου. Όπως καταδεικνύουν και πληθυσμιακά δεδομένα μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Asia-Pacific Journal of Risk and Insurance, το 2018 ο επιπολασμός χρόνιων ασθενειών και αναπηρίας στους ηλικιωμένους 60 ετών και άνω στην Κίνα ήταν κατά 3,2 και 3,6 φορές υψηλότερος συγκριτικά με το 1993. Πρόκειται για μια χώρα με ταχεία πληθυσμιακή γήρανση, για την οποία η έρευνα έδειξε ότι αύξηση κατά 1% στο ποσοστό ηλικιωμένου πληθυσμού και στον δείκτη εξάρτησης ηλικιωμένων αυξάνει τη ζήτηση ιδιωτικής ασφάλισης υγείας κατά 4,8 και 5,2%, αντίστοιχα.
Αν «ταξιδέψουμε» στην Αμερική, θα διαπιστώσουμε μέσα από την Εθνική Έκθεση για την Ποιότητα της Υγείας στις ΗΠΑ για το 2011 συνέδεε την έλλειψη νοσοκομειακής και εξωνοσοκομειακής ασφάλισης με χειρότερη υγεία λόγω μικρότερων πιθανοτήτων για πρόληψη ασθενειών (π.χ. προσυμπτωματικός έλεγχος του καρκίνου, οδοντιατρική περίθαλψη, πρόσβαση σε κατευθυντήριες οδηγίες από ειδικούς σχετικά με τη διατροφή και την άσκηση ή τον αντιγριπικό εμβολιασμό κ.α.) αλλά και αναγκαία φροντίδας για τη διαχείριση ασθενειών όπως ο διαβήτης. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ για τις συνέπειες από την απουσία ασφάλισης, η ασφάλιση υγείας σχετίζεται με:
- μεγαλύτερες πιθανότητες προληπτικών και διαγνωστικών εξετάσεων εγκαίρως (μαστογραφία, τεστ Παπανικολάου, αιματολογικές εξετάσεις, κολονοσκόπηση κ.α.) συγκριτικά τους ανασφάλιστους ενήλικες
- μειώσεις στις φυλετικές και εθνοτικές ανισότητες στην υγειονομική περίθαλψη
- καλύτερη έκβαση σε περίπτωση καρκίνου (μαστού, τραχήλου της μήτρας, παχέος εντέρου, προστάτη και μελανώματος) έναντι ανασφάλιστων ατόμων, τα οποία κινδυνεύουν περισσότερο από πρόωρο θάνατο λόγω κυρίως της καθυστερημένης διάγνωσης
- καλύτερη και πιο συστηματική παρακολούθηση και διαχείριση της υπέρτασης ή υψηλής χοληστερόλης
- μικρότερη ενδονοσοκομειακή θνητότητα και μικρότερος κίνδυνος επιπλοκών
- μικρότερο κίνδυνο θανάτου εν γένει και καλύτερη υγεία, ενώ ανασφάλιστοι ή άτομα που έχασαν την ασφαλιστική τους ικανότητα σημείωσαν έκπτωση στην ποιότητα υγείας.
Για να μην απομακρυνόμαστε ωστόσο, η έκθεση του 2018 για τις Ανισότητες στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη στην Ευρώπη έδειξε για τη χώρα μας ότι:
- η δημόσια δαπάνη για την υγεία μειώθηκε κατά 36,5% περίπου την περίοδο 2009- 2016, από 16,1 δισ. ευρώ δηλαδή το το 2009 σε 9 δισ. ευρώ το 2016, ενώ η συνολική ιδιωτική χρηματοδότηση μειώθηκε από 7 δισ. ευρώ το 2009 σε 5,6 δισ. ευρώ το 2016
- το 12% των ακάλυπτων αναγκών υγείας αποδόθηκαν στο υψηλό κόστος των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης
- το μέσο ελληνικό νοικοκυριό αφιέρωσε το 4% των δαπανών του στην υγεία, διπλάσιο σχεδόν από το 2.3% της ΕΕ.
Το γεγονός ότι με ελάχιστα χρήματα -και με τρόπο καταβολής του ασφαλίστρου που εξυπηρετεί καλύτερα- μπορεί να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, το μοναδικό αποτελεσματικό μέχρι σήμερα όπλο για την μακροζωία, αποδεικνύεται ίσως ένας καλός λόγος για ασφάλιση υγείας. Καίτοι δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα επέλθει κάποια ασθένεια ή ατύχημα, θα εξασφαλίσει τις μεγαλύτερης πιθανότητες έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας.
Διαβάστε επίσης:
Ασφαλιστική αποζημίωση: Πότε κινδυνεύετε να τη χάσετε – Η μεγάλη παγίδα
Συμμετοχή στα φάρμακα: Νέο ασφαλιστικό πακέτο που την καλύπτει
Έξι δαπάνες που δεν καλύπτει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο – Ενημερωθείτε
