Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει για τη χριστιανοσύνη η Μεγάλη Παρασκευή, η ημέρα που κορυφώνεται το θείο δράμα και μαζί το κατανυκτικό κλίμα της εβδομάδας. Κοινωνός σε αυτό το απόλυτο πένθος μπορεί βέβαια να γίνει και κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως πίστης. Ο πόνος της απώλειας μπορεί να υπερβαίνει θρησκευτικές ή πολιτισμικές διαφορές, πολλώ μάλλον όταν πρόκειται για την σκληρότερη εκδοχή του· εκείνου της μητέρας που χάνει το παιδί της, όπως τον αποτύπωσε με ενάργεια η τέχνη και τον υπενθυμίζει συχνά η ζωή.
«Το Πάσχα είναι μια γιορτή με αφορμή μια απώλεια» ανέφερε στο πρόσφατο podcast του ygeiamou ο Καθηγητής Ψυχιατρικής, κ. Παύλος Σακκάς, χωρίς να παραλείψει πως τον πόνο διαδέχεται ένα μήνυμα ελπίδας ότι «κάτι νέο ξαναγεννιέται». Βέβαια, σημειώνει, το Πάσχα λειτουργεί και ως μια υπενθύμιση της θνητότητας όλων μας, ενός τέλους αναπόδραστου που κανείς δεν γνωρίζει πότε θα επέλθει, αν θα συμβεί σε κάποιο στάδιο της νεότητας ή στο σημείο που αποκαλείσαι «πλήρης ημερών» -αν μπορεί κανείς να ορίσει την πληρότητα.
Τα λόγια του καθηγητή αναδεικνύουν με τον τρόπο τους και μια «ψυχρή» αλλά υπαρκτή διάσταση της απώλειας, όσα δηλαδή έπονται του θανάτου, συνέπειες απτές και ζητήματα πρακτικά έξω από τη συναισθηματική σφαίρα τα οποία καλούνται να διαχειριστούν όσοι μένουν πίσω και για τα οποία υπάρχει η δυνατότητα πρόληψης.
Ασφάλιση για τις αναγκαίες δαπάνες
Σε όσους η ιδιωτική ασφάλιση υγείας είναι οικείος όρος, το πρώτο ασφαλιστικό προϊόν που θα πέρασε από τη σκέψη τους είναι μάλλον η ασφάλιση ζωής. Πράγματι, σκοπός των εν λόγω προγραμμάτων είναι να καλύψουν την οικογένεια ή άλλα εξαρτώμενα μέλη του ασφαλισμένου σε περίπτωση θανάτου του, επιτρέποντάς τους να διατηρήσουν μια ποιοτική ζωή από οικονομική άποψη, να αντεπεξέλθουν εισέτι στις δαπάνες που συνοδεύουν μια απώλεια, μεταξύ των οποίων τα έξοδα για την ταφή ή την αποτέφρωση, είτε τον επαναπατρισμό της σορού εάν χρειάζεται.
Δεν θα πρέπει ίσως να εκπλήσσει ότι στα περιγράμματα των προαναφερθέντων ασφαλιστικών προϊόντων δεν εντοπίζονται όροι σχετικοί με την τελετουργία ή άλλα πρακτικά ζητήματα ενός θανάτου, καθώς δίνουν το ελεύθερο στους λήπτες του ασφαλίσματος να το διαχειριστούν κατά το δοκούν. Τα πράγματα είναι διαφορετικά στις ασφαλίσεις ταξιδιού, νοσοκομειακής περίθαλψης και προσωπικού ατυχήματος (όσο και οχήματος, κλάδος που δεν θα μας απασχολήσει στο παρόν άρθρο).
1. Ταξιδιωτικές ασφαλίσεις: Μια βασική συνήθως κάλυψή τους αφορά τον επαναπαστρισμό της σορού σε περίπτωση θανάτου κατά το ταξίδι από ατύχημα ή ασθένεια, καθώς επίσης και την κάλυψη ενός εισιτηρίου και διαμονής ενός συγγενούς ώστε να συνοδεύσει τη σορό. Κάποιες εταιρείες προσθέτουν στα αναβαθμισμένα πακέτα τους ή της ετήσιες ταξιδιωτικές ασφαλίσεις την κάλυψη των εξόδων ταφής ή αποτέφρωσης στον τόπο ωστόσο που επήλθε ο θάνατος, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το κόστος τεφροδόχου ή τάφου.
2. Νοσοκομειακά προγράμματα: Κάποιες εταιρείες προσφέρουν δυνατότητα ενίσχυσης του βασικού νοσοκομειακού τους προγράμματος με αντίστοιχες συμπληρωματικές καλύψεις -που σπανιότερα συνοδεύουν και ασφαλιστήρια ζωής- για επαναπατρισμό της σορού από το εξωτερικό με πλήρη μέριμνα για την οργάνωση, την προετοιμασία και το κόστος μεταφοράς πίσω στην Ελλάδα. Στις παροχές μπορεί να συμπεριλαμβάνονται και οι δαπάνες ταρίχευση της σορού εντός και εκτός της χώρας.
3. Προσωπικό ατύχημα: Εν προκειμένω υπάρχει μια ιδιαιτερότητα, καθώς η κάλυψη αφορά συνήθως τον επαναπατρισμό σορού μόνο σε ειδικά προγράμματα όπως για φοιτητές Erasmus.
Σε περίπτωση που διερωτάται κανείς γιατί χρειάζεται ένα ασφαλιστήριο αφού το δημόσιο καταβάλλει χρηματικό ποσό σε περίπτωση θανάτου εν ενεργεία ασφαλισμένων ή συνταξιούχων, αρκεί μια ματιά στις σχετικές παροχές. Ενδεικτικά, κατά μέσο όρο για τα διάφορα ταμεία τα έξοδα κηδείας ορίζονται σε κάτι λιγότερο από 800€ και 200-380€ για τη μεταφορά της σορού. Στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια οι αντίστοιχες παροχές μπορεί να φτάνουν τα 3.000€ ή και 4.000€.
Ένας ακόμη λόγος για ασφάλιση υγείας
Η επιστήμη έχει εγκύψει πολλές φορές στο ζήτημα των επιπτώσεων από μια απώλεια στην υγεία των πενθούντων. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη με επικεφαλής τον Έλληνα ερευνητή Αλέξανδρο Κατσιφέρη που δημοσιεύτηκε στο PLOS ONE, η χηρεία αυξάνει κατά 70% τον κίνδυνο θανάτου στους άνδρες, με κρίσιμες ηλικίες τα 65 έως 69 έτη, ενώ συνδέεται εν γένει με διαταραχές της καρδιαγγειακής υγείας. Κάθε πτυχή της ζωής, από την αρχή έως το τέλος της, αναδεικνύει τη σημασία της πρόληψης και φροντίδας για την υγεία.
Διαβάστε επίσης:
Ασφάλιση – Φιλικός διακανονισμός: Τι είναι και γιατί σας συμφέρει
Νοσηλεία σε συμβεβλημένο νοσοκομείο: 5 βήματα για την αποζημίωση
Διαφωνείτε με την αποζημίωση της ασφαλιστικής; Η διαδικασία που δίνει λύση
