Παρά το γεγονός ότι πρόσφατη μελέτη εντόπισε μια αύξηση στα εγκλήματα και τη βίαιη γλώσσα στο περιεχόμενο κάθε τύπου ταινίας μέσα σε 50 χρόνια, μια διαφορετική μελέτη αναδεικνύει τη σημαντική προσφορά του σινεμά στην αντιμετώπιση της βίας κατά των παιδιών, αποδεικνύοντας ότι το περιεχόμενο, αλλά και το κοινό μετράνε σημαντικά.
Ειδικότερα, μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο The Lancet Regional Health—Southeast Asia (2025), διαπίστωσε ότι η προβολή μιας ταινίας για τη γονεϊκότητα και τη φροντίδα των γονέων προς τα παιδιά συνέβαλε στη μείωση της σωματικής βίας προς αυτά. Σκοπός της ήταν να αναδείξει τη θετική ανατροφή (positive parenting) σε οικογένειες που είχαν μεταναστεύσει ή εκτοπιστεί από τη Μιανμάρ στην Ταϊλάνδη. Οι οικογένειες αυτές αντιμετωπίζουν ακραία φτώχεια και καθημερινές αντιξοότητες, οι οποίες μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τη σχέση γονέα-παιδιού και την οικογενειακή ευημερία.
Οι ερευνητές συνεργάστηκαν με το Ίδρυμα Sermpanya, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση στην Ταϊλάνδη που συνεργάζεται με πρόσφυγες και μετανάστες, για να δημιουργήσουν μια 66λεπτη αφηγηματική δραματική ταινία με θέμα τη γονεϊκότητα. Η ταινία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από πρόσφυγες και μετανάστες από τα σύνορα Ταϊλάνδης-Μιανμάρ, οι οποίοι ήταν και οι πρωταγωνιστές, εξασφαλίζοντας την αυθεντικότητα μέσω της συμμετοχής της κοινότητας. «Όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν την ταινία, μπορούν πραγματικά να ταυτιστούν με τις καταστάσεις και τους αγώνες που παρουσιάζονται. Αυτό κάνει την επίδρασή της πολύ πιο ισχυρή» εξηγεί η Δρ. Amanda Sim, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Ψυχιατρικής και Συμπεριφορικών Νευροεπιστημών του McMaster και του Mary Heersink Program in Global Health.
Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν περισσότεροι από 2.000 φροντιστές από 44 κοινότητες, οι οποίοι κλήθηκαν τυχαία είτε να παρακολουθήσουν την ταινία είτε να λάβουν πληροφορίες σχετικά με τις τοπικές υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής πρόνοιας. Εκείνοι που παρακολούθησαν την ταινία παρουσίασαν μείωση κατά 9% στη χρήση σωματικής βίας κατά των παιδιών και αύξηση των θετικών πρακτικών γονικής φροντίδας οικογενειακής λειτουργικότητας και κοινωνικής υποστήριξης.
«Το γεγονός ότι οι οικογένειες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα παραδείγματα που βλέπουν στην ταινία και να τα συνδέσουν με την καθημερινή τους ζωή προώθησε πραγματικά την αλλαγή συμπεριφοράς και έδωσε τη δυνατότητα στους γονείς να μάθουν από την ταινία και να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δεξιότητες με τα δικά τους παιδιά», εξηγεί η Δρ. Sim.
Η μελέτη εξέτασε επίσης τον αντίκτυπο ενός προγράμματος πέντε εβδομάδων που βασίζεται στην ταινία για τη βελτίωση της ψυχικής υγείας των φροντιστών και των πρακτικών γονικής μέριμνας. Στόχος είναι να αυξηθεί η πρόσβαση σε πολυεπίπεδες παρεμβάσεις που παρέχουν διαφορετικά επίπεδα υποστήριξης ανάλογα με τις ανάγκες.
Μελέτη: Οι φωνές στα παιδιά μπορεί να είναι εξίσου επιβλαβείς με τη σεξουαλική ή σωματική κακοποίηση
Γονείς: Μιλάτε «μωρουδίστικα» στα μωρά; Πώς αυτό αποκαλύπτει τον κίνδυνο αυτισμού
Τοξικές ή «δύσκολες» μητέρες: Ποια η διαφορά και πώς τις διαχειριζόμαστε; Η ψυχολόγος απαντά
