Αν ένα πράγμα ξέρουν να κάνουν καλά τα παιδιά είναι να παίζουν παιχνίδια, ακόμα κι αν αυτά βρίσκονται στη φαντασία τους. Πρόκειται, όμως, για μια ανάγκη των παιδιών ή έμφυτο χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας; Μια ειδικός αποκαλύπτει το σημαντικό ρόλο του παιχνιδιού στην ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών και πόσο τελικά το έχουν ανάγκη.
Η δρ Jacqueline Harding, ειδικός στην πρώιμη παιδική ηλικία στο Πανεπιστήμιο Middlesex, στο βιβλίο της «Ο εγκέφαλος που αγαπάει το παιχνίδι» υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλος ενός μικρού παιδιού είναι εκ φύσεως σχεδιασμένος να παίζει και αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξή του. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της αμφισβητείται ο παραδοσιακός διαχωρισμός μεταξύ παιχνιδιού και μάθησης, τονίζοντας τον ουσιαστικό ρόλο του παιχνιδιού στην εκπαίδευση των πρώτων ετών και την ολιστική ανάπτυξη του παιδιού.
Έχοντας ως βάση τις πρόσφατες έρευνες των νευροεπιστημών και της παιδικής ανάπτυξης, η Δρ Harding αναλύει πώς ο εγκέφαλος του μικρού παιδιού όχι μόνο λαχταρά το παιχνίδι, αλλά και αναπτύσσεται μέσα από αυτό. Όσο μάλιστα τα παιδιά απολαμβάνουν πλούσιες αισθητηριακές εμπειρίες, δημιουργούνται νέες νευρικές οδοί, θέτοντας στέρεα θεμέλια για τη μελλοντική μάθηση και ανάπτυξη.
Παρουσιάζοντας τον αξιοσημείωτο αντίκτυπο του βιωματικού παιχνιδιού στον εγκέφαλο ενός μικρού παιδιού, η ίδια εξηγεί: «Μέσα από το παιχνίδι, ο παιδικός εγκέφαλός αρχίζει να «φωτίζεται» από χαρά, καθώς παράλληλα οι συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων σημειώνουν εντυπωσιακή πρόοδο. Αυτή η εμπειρία μετράει ως μάθηση; Απολύτως ναι».
Η Δρ Harding επιβεβαιώνει ότι αυτές οι νευρικές οδοί, που δημιουργούνται από το παιχνίδι και διαμορφώνονται πριν από την ηλικία των έξι ετών, έχουν βαθύ και διαρκή αντίκτυπο στις μελλοντικές ευκαιρίες ενός παιδιού. Η απομάκρυνση από την έμφυτη κλίση των παιδιών για παιχνίδι θα μπορούσε αντίθετα να τους στερήσει ζωτικής σημασίας μαθησιακές εμπειρίες και ευκαιρίες ανάπτυξης.
Το βιβλίο της αμφισβητεί επίσης την ιστορική πεποίθηση ότι το παιχνίδι είναι απλώς μια ψυχαγωγική δραστηριότητα για τα παιδιά, υποστηρίζοντας αντίθετα μια ολιστική προσέγγιση που αναγνωρίζει το παιχνίδι ως θεμελιώδη πτυχή της ανάπτυξης του παιδιού.
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, σύμφωνα με όλες τις τελευταίες έρευνες, ότι ο εγκέφαλος αγαπάει το παιχνίδι – και είναι καιρός να υιοθετήσουμε και εμείς ως ενήλικες αυτή την αντίληψη», δηλώνει η ίδια.
Το έργο της εξετάζει, τέλος, τις προκλήσεις που επέφερε η πανδημία, αλλά και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της στην ψυχική υγεία των παιδιών. Η Δρ Harding συνιστά να δοθεί προτεραιότητα στο παιχνίδι και στην έγκαιρη παρέμβαση για την υποστήριξη των μικρών παιδιών που έχουν ζήσει τέτοιες πρωτόγνωρες στιγμές.
Όπως διαπιστώνει η συγγραφέας, το βιβλίο της αποτελεί περισσότερο έναν πρακτικό οδηγό για τους ενήλικες που επιδιώκουν να κατανοήσουν καλύτερα την αξία του παιχνιδιού στην ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Απομυθοποιώντας την πολύπλοκη ορολογία και παρουσιάζοντας πραγματικές μελέτες περιπτώσεων, η ειδικός δίνει τη δυνατότητα να ενσωματωθεί το παιχνίδι στη μάθηση στις καθημερινές τους αλληλεπιδράσεις με τα παιδιά.
Διαβάστε επίσης
Αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά δεν προτιμούν τα ακριβά παιχνίδια
