Τα επιδημιολογικά στατιστικά αποκαλύπτουν ότι κατά μέσο όρο, οι άνδρες ζουν λιγότερο και δεν είναι τόσο υγιείς όσο οι γυναίκες. Αυτή η αναντιστοιχία οφείλεται εν μέρει στο ότι οι γυναίκες φροντίζουν καλύτερα τον εαυτό τους. Διάφορες μελέτες έχουν δείξει πως σε πολλές περιπτώσεις, ένας άνδρας και μία γυναίκα που πάσχουν ακριβώς από την ίδια νόσο ενδέχεται να μην έχουν την ίδια διάγνωση και θεραπεία. Η λογική θα υποδείκνυε πως χρειάζονται διαφορετικές προσεγγίσεις θεραπείας, αλλά οι ερευνητές τείνουν να έχουν πανομοιότυπη ιατρική προσέγγιση όταν εξετάζουν τα δύο φύλα για κάποια πάθηση, γεγονός που ενδέχεται και να τους βλάψει. Ακολουθούν ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Χοληστερόλη: Οι άνδρες με αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης, είναι πιο πιθανό να βιώσουν θανατηφόρα εμφράγματα συγκριτικά με τις γυναίκες, σύμφωνα με τον Δρ. Erik Madssen από το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστημών και Τεχνολογίας. Για περίπου 12 χρόνια, η ομάδα του Δρ. Madssen εξέτασε περισσότερες από 44.000 ανθρώπους και γυναίκες κάτω των 60 ετών, με υψηλή χοληστερόλη. Μετά το πέρας της μελέτης 553 άνδρες και μόλις 157 γυναίκες είχαν υποστεί θανατηφόρο καρδιακό επεισόδιο, ενώ είναι αξιοσημείωτο πως οι άνδρες που μελετήθηκαν (20.725) ήταν λιγότεροι από τις γυναίκες (23.525).
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν πως στη μέση ηλικία, τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης είναι πιο επιβλαβή για τους άνδρες, συγκριτικά με τις γυναίκες», εξηγεί ο Δρ. Madssen.
Δεν θα ήταν λοιπόν λογικό το να προωθηθούν στρατηγικές πρόληψης και να αναπτυχθούν πιο αποτελεσματικές και επιθετικές θεραπείες για τους άνδρες με υψηλή χοληστερόλη; Δυστυχώς, επειδή η ιατρική κοινότητα προσπαθεί να μη διαχωρίζει τα φύλα, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες χορηγούνται πανομοιότυπες θεραπείες.
Μελάνωμα: Παρότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να αναπτύξουν κακόηθες μελάνωμα –έναν από τους πιο θανατηφόρους τύπους καρκίνου- εντούτοις το ποσοστό των ανδρών που πεθαίνουν από τη νόσο είναι υπερδιπλάσιο συγκριτικά με αυτό των γυναικών.
Ένα μέρος του χάσματος μεταξύ των φύλων μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι οι άνδρες τείνουν να έχουν μελάνωμα στην πλάτη, όπου για να εντοπιστεί πρέπει να παρατηρηθεί από κάποιον άλλον. Επιπλέον οι άνδρες είναι περισσότερο απρόθυμοι ως προς το να χρησιμοποιήσουν αντιηλιακή προστασία και να επισκεφτούν κάποιο ειδικό που θα μπορούσε να εντοπίσει και να θεραπεύσει τους καρκίνους του δέρματος στα πρώιμα στάδιά τους.
Η Δρ. Keiran Smalley, ερευνήτρια από το Αντικαρκινικό Κέντρο Moffitt έχει βρει ότι τα οιστρογόνα έχουν προστατευτική επίδραση απέναντι στο μελάνωμα και επισημαίνουν ότι οι παχύσαρκοι άνδρες έχουν υψηλότερα ποσοστά επιβίωσης από το μελάνωμα καθώς αποκρίνονται καλύτερα στη θεραπεία συγκριτικά με τους άνδρες που έχουν φυσιολογικό Δείκτη Μάζας Σώματος. «Είναι γνωστό πως ο λιπώδης ιστός παράγει οιστρογόνα, και ότι οι άνδρες που είναι παχύσαρκοι έχουν υψηλότερα επίπεδα οιστρογόνων στο αίμα τους», καταλήγει.
Κατάθλιψη. Ο αριθμός των ανδρών που έχουν διαγνωσθεί με κατάθλιψη είναι σχεδόν ο μισός, συγκριτικά με τις γυναίκες. Οι άνδρες όμως πάσχουν όντως λιγότερο από κατάθλιψη συγκριτικά με τις γυναίκες; Πιθανότατα όχι. Από πού προκύπτει όμως η διαφορά; Ένα μεγάλο μέρος έχει να κάνει με το πώς ορίζει τη λέξη «κατάθλιψη» η ιατρική κοινότητα. Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας που εξετάζουν για την κατάθλιψη συνήθως ρωτάνε τους ασθενείς για τα συναισθήματα ενοχής ή ανικανότητας, θλίψης, διαταραχών ύπνου και απώλειας ενδιαφέροντος σε δραστηριότητες που προηγουμένως τους έδιναν χαρά. Ωστόσο, το κοινό που έχουν αυτά τα συμπτώματα είναι ότι μόνο οι γυναίκες τείνουν να τα αναφέρουν.
Οι άνδρες, ωστόσο τείνουν να εκφράζουν την κατάθλιψή τους εκδηλώνοντας περισσότερο θυμό, παίρνοντας ρίσκα, καταφεύγοντας στην «εργασιοθεραπεία» και κάνοντας χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών. Αλλά καθώς οι άνδρες δεν ερωτώνται για αυτά τα συμπτώματα, συχνά δεν γίνεται διάγνωση της κατάθλιψής τους. Όταν οι γιατροί συμπεριλαμβάνουν όλα τα είδη κριτηρίων, τότε τα ποσοστά διάγνωσης των δύο φύλων φτάνουν περίπου στα ίδια επίπεδα. Από την άλλη η χρήση μόνο των «ανδρικών» κριτηρίων, καταλήγει στο συμπέρασμα πως οι άνδρες τείνουν να διαγιγνώσκονται περισσότερο με κατάθλιψη συγκριτικά με τις γυναίκες. Αυτό αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα από το πώς οι πανομοιότυπες μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας στα δύο φύλα μπορούν να έχουν επικίνδυνες επιπτώσεις.
