Από το εμφιαλωμένο νερό μέχρι και τα τρόφιμα που επιλέγουμε να βάλουμε στο πιάτο μας, όπως το ψάρι, τα μικροπλαστικά είναι πλέον παντού. Μια νεότερη μελέτη, όμως, αποκαλύπτει ακόμα μια επικίνδυνη πτυχή της παραμονής τους στον οργανισμό.
Mετά την αποκάλυψη παλιότερης μελέτης πως μικροπλαστικά βρέθηκαν μέχρι και στην καρδιά, νεότερα στοιχεία έρχονται να επιβεβαιώσουν την εύρεσή μικροπλαστικών στον ανθρώπινο πλακούντα. Στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Toxicological Sciences, μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο Επιστημών Υγείας του Νέου Μεξικού (UNM), με επικεφαλής τον Δρα Matthew Campen, PhD, Regents’ Professor στο Τμήμα Φαρμακευτικών Επιστημών του UNM, ανέφερε ότι βρήκε μικροπλαστικά και στα 62 δείγματα πλακούντα που εξετάστηκαν, με συγκεντρώσεις που κυμαίνονταν από 6,5 έως 790 μικρογραμμάρια ανά γραμμάριο ιστού.
Αν και οι αριθμοί αυτοί μπορεί να φαίνονται μικροί (ένα μικρογραμμάριο είναι το εκατομμυριοστό του γραμμαρίου), ο Δρ Campen ανησυχεί για τις επιπτώσεις στην υγεία από τη σταθερά αυξανόμενη ποσότητα μικροπλαστικών στο περιβάλλον. Παρόλα αυτά, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι δόσεις των μικροπλαστικών, καθώς «η δόση κάνει το δηλητήριο», επισημαίνει ο ίδιος ο καθηγητής και συνεχίζει λέγοντας πως «αν η δόση συνεχίζει να αυξάνεται, αρχίζουμε να ανησυχούμε. Αν βλέπουμε επιπτώσεις στον πλακούντα, τότε θα μπορούσε να επηρεαστεί όλη η ζωή των θηλαστικών σε αυτόν τον πλανήτη. Κι αυτό δεν είναι καλό».
Η ερευνητική διαδικασία
Για τη μελέτη τους, οι ερευνητές σε συνεργασία με συναδέλφους του στο Baylor College of Medicine και στο Oklahoma State University, ανέλυσαν ιστό πλακούντα που δόθηκε από δωρεά. Σε μια διαδικασία που ονομάζεται σαπωνοποίηση, επεξεργάστηκαν χημικά τα δείγματα για να αφομοιώσουν το λίπος και τις πρωτεΐνες σε ένα είδος σαπουνιού.
Στη συνέχεια, περιστρέφοντας κάθε δείγμα σε υπερφυγόκεντρο, που αφήνει ένα μικρό κομμάτι πλαστικού στον πυθμένα του σωλήνα, χρησιμοποίησαν μια τεχνική που ονομάζεται πυρόλυση: τοποθέτησαν δηλαδή το πλαστικό σφαιρίδιο σε ένα μεταλλικό κύπελλο και το θέρμαναν στους 600 βαθμούς Κελσίου. Στη συνέχεια, κατέγραψαν τις εκπομπές αερίων καθώς οι διάφοροι τύποι πλαστικού καίγονταν σε συγκεκριμένες θερμοκρασίες.
Διαπίστωσαν ότι το πιο διαδεδομένο πολυμερές στον πλακουντιακό ιστό ήταν το πολυαιθυλένιο, το οποίο χρησιμοποιείται για την κατασκευή πλαστικών σακουλών και μπουκαλιών. Πιο συγκεκριμένα, αντιπροσώπευε το 54% του συνόλου των πλαστικών. Το χλωριούχο πολυβινύλιο (γνωστότερο ως PVC) και το νάιλον αντιπροσώπευαν το καθένα περίπου το 10% του συνόλου, ενώ το υπόλοιπο αποτελούνταν από εννέα άλλα πολυμερή.
Ο Δρ Marcus Garcia, PharmD, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο εργαστήριο του Δρ Campen, ο οποίος διεξήγαγε πολλά από τα πειράματα, δήλωσε ότι μέχρι τώρα ήταν δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί η ποσότητα των μικροπλαστικών που υπήρχαν στους ανθρώπινους ιστούς. Συνήθως, οι ερευνητές απλώς μετρούσαν τον αριθμό των σωματιδίων που ήταν ορατά στο μικροσκόπιο, παρόλο που ορισμένα σωματίδια είναι πολύ μικρά για να φανούν.
Με τη νέα αναλυτική μέθοδο, είπε, «μπορούμε να το πάμε στο επόμενο βήμα για να είμαστε σε θέση να το ποσοτικοποιήσουμε επαρκώς και να πούμε, “Αυτά είναι πόσα μικρογραμμάρια ή χιλιοστόγραμμα”, ανάλογα με τα πλαστικά που έχουμε».
Ο Δρ Campen δήλωσε ότι η αυξανόμενη συγκέντρωση μικροπλαστικών στον ανθρώπινο ιστό μπορεί να εξηγήσει τις αινιγματικές αυξήσεις σε ορισμένα είδη προβλημάτων υγείας, όπως η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου και ο καρκίνος του παχέος εντέρου σε άτομα κάτω των 50 ετών, καθώς και τη μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων.
Διαβάστε επίσης:
Πλαστικά δοχεία: Πως θα τα χρησιμοποιήσετε σωστά στο φούρνο μικροκυμάτων
Δεν φαντάζεστε που καταλήγουν τα πλαστικά που πετάμε
Πόσο μπορεί να μας παχύνει ένα πλαστικό μπουκάλι; Έρευνα απαντά
