Η πρόοδος στην έρευνα για το mRNA και τη χρήση του σε ένα νέο θεραπευτικό πεδίο ανήκει στο νούμερο 8 της κατάταξης των σημαντικότερων και πιο δημοφιλών επιστημονικών εξελίξεων που δημοσιεύει το έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Nature Medicine.
Ένα νέο θεραπευτικό πεδίο ανθεί στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται το mRNA και η έρευνα γύρω από τη νέα γενιά θεραπευτικών παραγόντων που εκπαιδεύει το σώμα να δημιουργεί τα «δικά» του φάρμακα, μετατρέποντάς τον σε φαρμακευτικό εργαστήριο που θα παράγει τις δικές του θεραπευτικές πρωτεΐνες.
Η ιδέα είναι μεγαλεπήβολη, αλλά όχι εντελώς καινούργια. Η βασική ιδέα της σύνθεσης mRNA «κομμένου και ραμμένου» έτσι ώστε να οδηγεί το σώμα να παράγει τα δικά του εμβόλια και φάρμακα υπάρχει από την δεκαετία του ’90. Ωστόσο σχετικά πρόσφατα οι ερευνητές άρχισαν να υπερπηδούν τα εμπόδια που και τις προκλήσεις που παρεμπόδιζαν την ανάπτυξη του mRNA ως θεραπεία εντός του σώματος. Βρίσκουν τρόπους να μεταφέρουν με ασφάλεια το μόριο απευθείας στα κύτταρα υπερπηδώντας τα βιολογικά εμπόδια που συνήθως αποτρέπουν το «ξένο» mRNA να μετατραπεί σε πρωτεΐνη.
Η πρόσφατη έρευνα και τα αποτελέσματά της έχουν ανανεώσει έως και εκτινάξει το ενδιαφέρον ερευνητών, επενδυτών καθώς και εταιριών βιοτεχνολογίας για τον ρόλο του αγγελιοφόρου mRNA στον τομέα της θεραπείας. Αν και τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν είναι ακόμη πολλά προτού ασφαλείς θεραπείες mRNA από εμβόλια μέχρι θεραπείες για την αντιμετώπιση ασθενειών είναι διαθέσιμα εντούτοις οι καιροί είναι επαναστατικοί. Κι ενώ μπορεί αρχικά η ιδέα του mRNA ως φαρμακευτικού παράγοντα να είχε εκληφθεί από τους ερευνητές σαν σκέτη τρέλα, η αλήθεια είναι ότι τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα των αρχικών ερευνών αναπτερώνουν τους επιστήμονες για τη συνέχεια και μάλιστα φαίνεται να δίνουν το προβάδισμα στο mRNA έναντι του DNA ή του siRNA ως θεραπευτικού παράγοντα.
Tο mRNA θεωρείται ασφαλέστερο και πιο αποδοτικό συγκριτικά με το DNA και θεωρείται πιο ελκυστικό για την παραγωγή εμβολίων. Επίσης είναι πιο γρήγορη και λιγότερη ακριβή η σύνθεση στελεχών mRNA συγκριτικά με τα αντιγόνα των εμβολίων.
Μέχρι σήμερα έχει δοθεί έμφαση στο σχεδιασμό εμβολίων, αλλά η ευκολία της σύνθεσης του mRNA το καθιστά ιδανικό υποψήφιο και για το σχεδιασμό φαρμάκων που πρέπει να χορηγούνται πολλές φορές ή ακόμη και δια βίου. Η σκέψη ότι το σώμα μπορεί να δεχθεί μια ένεση mRNA και να οδηγηθεί στη παρασκευή των δικών του αντισωμάτων είναι επαναστατική. Τα επόμενα χρόνια θα δείξουν αν τα φάρμακα mRNA θα καταφέρουν να πραγματοποιήσουν αυτό το οποίο υπόσχονται.
