Νέα έρευνα από κοινωνιολόγο του Πανεπιστημίου του Buffalo παρέχει αξιόπιστα στοιχεία για την καλύτερη κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στις εγκληματικές συμπεριφορές και στον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια.
«Βρήκαμε ότι δεν ισχύει τόσο ότι ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια προκαλεί το έγκλημα, αλλά ότι τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά που συμβάλλουν στην πρόβλεψη των πιθανοτήτων για τον εθισμό αυτό, προβλέπουν επίσης την τάση προς το έγκλημα», αναφέρει ο Christopher Dennison, επίκουρος καθηγητής κοινωνιολογίας στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Gambling Studies.
Η ομάδα του Dennison δεν είναι η πρώτη ερευνητική ομάδα που εξετάζει τον συγκεκριμένο συσχετισμό, αντίθετα όμως με προηγούμενες μελέτες που βασίστηκαν σε μικρά, μη τυχαιοποιημένα διατομεακά δείγματα που προσφέρουν μια μικρή εικόνα των γεγονότων, η παρούσα εργασία βασίστηκε σε δεδομένα εθνικά αντιπροσωπευτικής μελέτης, που εξέτασε περισσότερους από 21.000 εφήβους στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και έπειτα ξανά σε ηλικίες 18-26 και 26-34.
Έτσι, λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψη υπάρχουσες διαφορές ανάμεσα στους εθισμένους και μη στα τυχερά παιχνίδια, αποδυναμώθηκε η ευρέως αποδεκτή θεωρία που υποδεικνύει μια ισχυρή αιτιώδη σχέση, ότι δηλαδή οι σχετικές με τον τζόγο διαταραχές μπορούν να οδηγήσουν σε σχετικά με την εγκληματικότητα αποτελέσματα.
Στην περίπτωση του εθισμού στα τυχερά παιχνίδια – ο οποίος υποδεικνύεται από χαρακτηριστικά όπως η παλαιόθεν ενασχόληση με τον τζόγο, η ανικανότητα αποχής και η περίπτωση που ο τζόγος γίνεται όχημα αποφυγής αρνητικών συναισθηματικών καταστάσεων όπως η κατάθλιψη – υπάρχει ζήτημα γενικής απόκλισης, σύμφωνα με τον Δρ. Dennison. Όχι ότι το ένα προκαλεί το άλλο, αλλά ότι πρόκειται για δύο καταστάσεις που συνυπάρχουν.
Η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, η προηγούμενη χρήση ουσιών και οι σχέσεις με παραβατικούς συνομηλίκους στη ζωή είναι κομμάτι μιας ομάδας μεταβλητών σχετικών τόσο με την εγκληματική συμπεριφορά όσο και με τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια. Στην έρευνά του ο ειδικός χαρακτηρίζει συλλογικά αυτές τις μεταβλητές ως συγκεχυμένες προκαταλήψεις και τονίζει πως αν τις αγνοήσουμε μπορεί να υπερεκτιμήσουμε τη σχέση ανάμεσα στον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια και την εγκληματική συμπεριφορά.
Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων θεραπειών που λαμβάνουν υπόψη τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα βασικά χαρακτηριστικά επηρεάζουν τη συμπεριφορά του ατόμου. Στοχεύοντας, λοιπόν, αυτά τα προβλήματα από νωρίς στη ζωή θα συμβάλουν ιδιαίτερα στη μείωση των πιθανοτήτων τόσο για τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια όσο και για το έγκλημα αργότερα στη ζωή του ατόμου.
«Από την οπτική της συνύπαρξης των δύο, μπορούμε να παράσχουμε παρεμβάσεις που θα στοχεύουν και τις δύο συμπεριφορές ταυτόχρονα, αντί της χρήσης ξεχωριστών θεραπειών, μία για τον τζόγο και μία για το έγκλημα», τονίζει ο καθηγητής.
Διαβάστε επίσης
Εθισμός: Υπάρχουν «αθώα» τυχερά παιχνίδια; Έρευνα απαντά
Πανσέληνος: Πόσο επηρεάζει το φεγγάρι την εγκληματικότητα
