Η Ζωή Κωσταρίδη, που ζούσε τα τελευταία χρόνια με την καρδιά ενός 17χρονου δότη, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε τροχαίο, αποτελεί μια από τις πιο σπάνιες περιπτώσεις στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά. Το 2004 υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση καρδιάς και το 2011 έφερε στον κόσμο τον γιο της στον οποίο έδωσε το όνομα του δότη της.
Την είδηση του θανάτου της μετέφερε μέσω του προφίλ του στο facebook ο φίλος της, Πέτρος Κακολύρης:
Ειδική αναφορά στην μεταμόσχευση-ορόσημο της Ζωής Κωσταρίδη κάνει ο καρδιοχειρουργός Πέτρος Αλιβιζάτος M.D., F.A.C.S. στο βιβλίο του «Εικοσιπενταετία Μεταμοσχεύσεων Καρδιάς Στην Ελλάδα (1993-2018)» απ’ όπου και το παρακάτω απόσπασμα:
«Ακολούθησαν δυο μεταμοσχεύσεις ορόσημα το έτος 2002. Η πρώτη αφορούσε εικοσιεπτάχρονη με διατατική μυοκαρδιοπάθεια, η οποία ενοσηλεύετο διασωληνωμένη στην Καρδιολογική Μονάδα του Κέντρου, υπό μηχανική υποστήριξη, σε αρχόμενη πολυοργανική ανεπάρκεια και με πνευμονία. Σαφώς, οι Κατευθυντήριες Οδηγίες απαγορεύουν την διενέργεια μεταμόσχευσης σε ασθενή με αυτές τις αντενδείξεις, εν τούτοις το νεαρό της ηλικίας της, καθώς και η προσφορά μοσχεύματος «την τελευταία στιγμή» από αποδεκτό δότη, έγειραν ευνοϊκά την πλάστιγγα. Εξήλθε του Κέντρου ύστερα από τρίμηνη Οδύσσεια αντιμετώπισης όλων των πιθανών επιπλοκών συμπεριλαμβανομένης της εγκεφαλικής αιμορραγίας. Το δίδαγμα ήταν πολύτιμο: υποψήφιος που συγκεντρώνει όλες τις προδιαγραφές για την διεκδίκηση μοσχεύματος, έστω και παροδικά ακατάλληλος λόγω προσφάτων επιπλοκών , δύναται να μεταμοσχευθεί επιτυχώς, αρκεί το προσφερόμενο μόσχευμα να είναι αποδεκτό ώστε να αντιμετωπίσει τις βέβαιες μετεγχειρητικές αντιξοότητες».
