Άμεση ήταν η κινητοποίηση του ΕΚΑΒ και των Αστυνομικών Αρχών στο νησί της Πάρου για την εξυπηρέτηση ενός έκτακτου περιστατικού υγείας.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το parianostypos.gr, με μια ευχαριστήρια επιστολή, η κυρία Ευτυχία Κ. Καρούσου αναφέρεται στην εμπειρία της, λέγοντας έτσι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» προς τους αφανείς «ήρωες», που δίνουν καθημερινά μάχη υπό αντίξοες συνθήκες για να σώσουν ανθρώπινες ζωές.
Η επιστολή της
Πολύ σύντομα αναφέρω, πως όταν η συχνότητα ενός άρρυθμου σφυγμού κυμαίνεται πάνω από 130 παλμούς το λεπτό ο ασθενής μπορεί 1) να πάθει οξύ πνευματικό οίδημα ή 2) να πέσει δραματικά η πίεση του αίματος και να λιποθυμήσει.
Θεού επιτρέποντος την Παρασκευή 23/06/2023 – 17:52 μου συνέβη το δεύτερο, αφού είχα προλάβει να τηλεφωνήσω σε αγαπημένη μου φίλη και συνάδελφο να καλέσει το ΕΚΑΒ.
Στάθηκε αδύνατο να εισέλθουν στο σπίτι, εφόσον δεν μπορούσα λόγω της κατάστασης να ανταποκριθώ για να ανοίξω την πόρτα εισόδου και την κυρία είσοδο.
Έτσι, κάλεσαν στο Αστυνομικό Τμήμα και εμφανίστηκε περιπολικό με τρείς αστυνομικούς οι οποίοι χρησιμοποιώντας το μπαλκόνι του διπλανού σπιτιού και το ένα από τα παράθυρα του δικού μου μπόρεσαν να μπούνε στην οικία μου.
Ακριβώς επειδή η παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή είναι ένα αρχικό στάδιο,η ιατρική παρέμβαση καθώς και η φαρμακευτική αγωγή που μου προσφέρθηκαν στο Κέντρο Υγείας Πάρου είχαν θεραπευτική επιτυχία.
Ο λόγος αυτής της επιστολής, φυσικά δεν βρίσκεται στη δημοσιοποίηση της κατάστασης της υγείας μου, αλλά στη δημοσιοποίηση της άψογης συμπεριφοράς και στάσης των ανθρώπων της υπηρεσίας του ΕΚΑΒ και της Διοικητικής Αρχής του Α.Τ. Πάρου που είχαν βάρδια τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα.
Εκτός του επαγγελματισμού που επέδειξαν, η ανησυχία και το ενδιαφέρον τους στην δύσκολη στιγμή μου θεωρώ πως ήταν πολύτιμη και καθοριστική.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός της συνοδείας και παραμονής των τριών αστυνομικών που παρέμειναν στο Κ.Υ. μέχρι επίσημα να διαβεβαιωθούν πως έχει ξεπεραστεί κάθε κίνδυνος.
Όσο για την «τρελοκοτσιδού» του ΕΚΑΒ – Νικολέτα αν θυμάμαι καλά – που ήταν μαζί μου στο ασθενοφόρο και μου έλεγε πως δεν ταιριάζουνε τα ρούχα που είχα πρόχειρα φορέσει έχω να πω, ότι δεν θα την ξεχάσω εύκολα καθώς επίσης και τους κυρίους (οδηγό και συνοδηγό) των οποίων το μέλημα, ήταν ασφάλεια και η ανακούφισή μου.
Ευχαριστώ από καρδιάς
