Ένα από τα πιθανότερα προβλήματα υγείας που θα προκύψει με το πέρασμα στην μέση ηλικία είναι η οστεοαρθρίτιδα, η συχνότερη ρευματική πάθηση στον γενικό πληθυσμό και μία από τις κύριες αιτίες αναπηρίας στη μέση και τρίτη ηλικία που, σύμφωνα με εκτιμήσεις για τα επόμενα 30 χρόνια, θα οδηγήσει σε 40% περισσότερες επεμβάσεις αποκατάστασης του ισχίου με ολική αρθροπλαστική, βασική μέθοδο αντιμετώπισης της πάθησης. Εξ ου και η οστεοαρθρίτιδα είχε συμπεριληφθεί σε παλαιότερο άρθρο με τους πέντε σοβαρούς λόγους υγείας για να ασφαλιστούν οι 50ρηδες, ενώ για τις ασφαλιστικές καλύψεις που την αφορούν μπορείτε να ενημερωθείτε εδώ.

Αν η οστεοαρθρίτιδα είναι το βασικό αίτιο πόνου στο ισχίο στους μεσήλικες, στις νεότερες ηλικίες ενοχοποιούνται συνήθως άλλες καταστάσεις όπως η αναπτυξιακή δυσπλασία στο ισχίο και το σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης (ή σύνδρομο πρόσκρουσης του ισχίου), με κάθε περίπτωση να χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης.

Σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης

Πρόκειται για παθολογική κατάσταση που προκαλείται από την ανάπτυξη ενός επιπλέον οστού κατά μήκος των οστών του ισχίου (κεφαλή μηριαίου και κοτύλη) με αποτέλεσμα την πρόσκρουση και προστριβή μεταξύ των οστών κατά τις κινήσεις του ισχίου.  Η επίπτωσή του στον γενικό πληθυσμό δεν είναι ακριβής, με κάποιες εκτιμήσεις να δείχνουν ασυμπτωματικό σύνδρομο που εντοπίζεται απεικονιστικά για το 30%.

Υπάρχουν τρεις τύποι: η πρόσκρουση δίκην λαβής πιστολιού (Cam) κυρίως σε αθλητικούς άνδρες 20-30 ετών, η πρόσκρουση δίκην τανάλιας (Pincer) σε δραστήριες γυναίκες 30-40 ετών και αργότερα επί το πλείστον και η πρόσκρουση μικτού τύπου (combined) που αφορά το 80% των ασθενών και σχετίζεται με τραυματισμό της μηριαίας κεφαλής κατά την παιδική ηλικία. Πόνος στο ισχίο, χωλότητα (κουτσό περπάτημα) και δυσκαμψία στο ισχίο είναι τα συχνότερα συμπτώματα. Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη του επιχείλιου χόνδρου και οστεοαρθρίτιδα.

Υπάρχουν διάφορες εξετάσεις για τη διάγνωση του συνδρόμου, μεταξύ των οποίων απεικονιστικές, δοκιμασία πρόσκρουσης και κλινικός έλεγχος, ενώ η αντιμετώπιση μπορεί να είναι:

  • συντηρητική, με ανάπαυση του πάσχοντος ισχίου, αποφυγή δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα, φυσικοθεραπείες και χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, θεραπείες που δεν καλύπτονται από τα νοσοκομειακά προγράμματα. (Για τις ασφαλιστικές παροχές περί τη φυσικοθεραπεία, διαβάστε εδώ.)
  • επεμβατική και ελάχιστα επεμβατική, όπως αρθροσκόπηση του ισχίου, επέμβαση ημερήσιας νοσηλείας -πολλά συμβόλαια αναφέρουν στις καλύψεις αρθροσκοπική επέμβαση μόνο γόνατος ή ώμου, προσοχή συνεπώς στους όρους- έως ανοικτά χειρουργεία όπως η απεξάρθρωση ισχίου (χειρουργική εξάρθρωση του ισχίου) στις ειδικές επεμβάσεις ή ολική αρθροπλαστική (εξαιρετικά βαριές επεμβάσεις) για αντικατάσταση του ισχίου εάν η βλάβη του χόνδρου είναι σοβαρή.

Προσοχή: Τα ασφαλιστήρια περίθαλψης υγείας εξαιρούν από τις καλύψεις αθλητές που ασκούνται συστηματικά, έχουν εγγραφεί σε κάποιο σύλλογο και λαμβάνουν μέρος σε προγραμματισμένους επαγγελματικούς ή ερασιτεχνικούς αγώνες. Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Δυσπλασία στο ισχίο

Photo: Shutterstock

Ως αναπτυξιακή δυσπλασία ισχίου ορίζεται η ατελής διαμόρφωση του ισχίου σε βρέφη και παιδιά, πάθηση που εντοπίζεται και με τον όρο συγγενές εξάρθρημα του ισχίου χωρίς όμως να υιοθετείται σήμερα ευρέως καθώς η δυσπλασία δεν συμβαίνει πάντα κατά τη γέννηση ούτε προϋποθέτει απαραιτήτως εξάρθρημα. Αφορά 1 στα 1.000 περίπου βρέφη και κυρίως κορίτσια. Εκδηλώνεται συνήθως με το ένα πόδι μακρύτερο από το άλλο (ανισοσκελία) στη βρεφική ηλικία, στην παιδική με το ένα ισχίο λιγότερο εύκαμπτο και χωλότητα και στους νέους ενήλικες με πόνο στο ισχίο ή μυϊκή αδυναμία. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι μη έγκαιρη αντιμετώπιση της νόσου θα συνοδευτεί στο μέλλον από σοβαρές επιπλοκές όπως οστεοαρθρίτιδα, εξάρθρημα (εξάρθρωση) και αστάθεια.

Η διάγνωση της δυσπλασίας εξαρτάται από την ηλικία, με τον υπέρηχο ισχίων εντός των τριών μηνών από τη γέννηση για τα βρέφη ενώ για τους ενήλικες, όπου ο πόνος στο ισχίο πρέπει να υποψιάσει για δυσπλασία, γίνεται κλινικός έλεγχος και απεικονιστικές εξετάσεις. Αντίστοιχα, η ηλικία αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα που, μαζί με τη σοβαρότητα της κατάστασης, θα αναδείξει την κατάλληλη μέθοδο αντιμετώπισης και κατ’ επέκταση την κάλυψή της από το ασφαλιστικό πρόγραμμα υγείας:

  • έως 6 μηνών, η θεραπεία εκλογής είναι η εφαρμογή ενός ειδικού κηδεμόνα και άρα μη επεμβατική, ο ασθενής δεν θα οδηγηθεί στο νοσοκομείο κατόπιν συμπτωμάτων και άρα δεν θα καλυφθεί από το νοσοκομειακό πρόγραμμα. Οι γονείς μπορούν να επωφεληθούν από τις προνομιούχες τιμές για επίσκεψη σε ορθοπαιδικό που συνήθως προσφέρουν οι εταιρείες στους κατόχους συμβολαίων.
  • 6-24 μηνών, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει την ανάταξη της κεφαλής μέσα στην κοτύλη με κοτυλοπλαστική, «επί συγγενούς δυσπλασίας του ισχίου» όπως διευκρινίζεται στις χειρουργικές λίστες των συμβολαίων στις εξαιρετικά βαριές επεμβάσεις συνήθως.
  • μετά τα δύο έτη η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί με διάφορες ορθοπαιδικές επεμβάσεις που καλύπτονται από τα συμβόλαι όπως οστεοτομίες ή αρθροσκόπηση έως ολική αρθροπλαστική ισχίου, μονόδρομος για ενήλικες με εγκατεστημένη αρθρίτιδα από αναπτυξιακή δυσπλασία ισχίου.

Προσοχή: Βεβαιωθείτε ότι το συμβόλαιο καλύπτει την παραπάνω περίπτωση, καθώς στους όρους σχετικού προγράμματος υγείας επισημαίνεται η εξαίρεση ανισοσκελίας κάτω άκρων και αναπτυξιακής δυσπλασίας ισχίου/συγγενούς εξαρθρήματος ισχίου.

Διαβάστε επίσης:

Ασφαλιστήριο – Επεμβάσεις: Οι καλύψεις για το κότσι και άλλες παραμορφώσεις των δακτύλων

Έκτακτη νοσηλεία: Οι καλύψεις που φέρνουν κοντά σας τους συγγενείς σας

Ανεύρυσμα: Όλες οι καλύψεις για τη διάγνωση και αντιμετώπιση του «σιωπηλού δολοφόνου»