Οι συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σε ότι αφορά στην υγεία και την ασφάλιση βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης στην οποία συμμετείχαν πολιτικοί και ειδικοί στο πλαίσιο του συνεδρίου του ygeiamou.gr και του Πρώτου Θέματος. Ο υπουργός εργασίας Κωστής Χατζηδάκης αναφέρθηκε στις δύο προτεραιότητες του υπουργείου στο μέτωπο της ασφάλισης που είναι η εκκαθάριση του στοκ των εκκρεμών συντάξεων και η υλοποίηση του σχεδίου για το νέο επικουρικό ταμείο με κεφαλαιοποιητικά χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος στη συμβολή των ιδιωτών (δικηγόρων και λογιστών) στην ταχύτερη απονομή των συντάξεων ο κ. Χατζηδάκης είπε ότι μετά από συνεννόηση με τους δικηγορικούς συλλόγους και το οικονομικό επιμελητήριο θα ξεκινήσει η εκπαίδευση των ιδιωτών στην έκδοση των συντάξεων προκειμένου μέσα στο καλοκαίρι να πιάσουν δουλειά το τελευταίο βήμα της οποίας θα είναι η κατάρτιση σχεδίου προσωρινής ή οριστικής σύνταξης. Όπως προβλέπει ο νόμος αν ο αρμόδιος υπάλληλος του ΕΦΚΑ δεν προβάλλει ένσταση εντός ενός μηνός, εκδίδεται η οριστική σύνταξη του ασφαλισμένου.
Το νομοσχέδιο για το νέο επικουρικό, που είναι αναγκαίο –όπως τόνισε ο υπουργός- για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, με δεδομένη τη γήρανση του πληθυσμού, θα προωθηθεί άμεσα για διαβούλευση με στόχο να κατατεθεί στη βουλή αρχές Ιουλίου.
Ανεβαίνοντας στο βήμα, ο πρώην υπουργός εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης αναφέρθηκε στα βήματα που πρέπει να γίνουν για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των χαμηλοσυνταξιούχων.
Ειδικότερα ο κ. Κουτρουμάνης τόνισε ότι τα νέα βήματα που θα πρέπει να γίνουν είναι:
1. Εθνικό σχέδιο οπωσδήποτε που θα εφαρμοστεί τουλάχιστον για μια πενταετία, με στόχο την σταθερή ανάκαμψη στην οικονομία, με ενίσχυση της απασχόλησης. Βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς βιώσιμη οικονομία.
2. Ολοκλήρωση των διαδικασιών ενοποίησης στον Ενιαίο Φορέα ΕΦΚΑ, με την ψήφιση των αναγκαίων ρυθμίσεων, έτσι ώστε να υπάρξει ουσιαστική ενοποίηση.
3. Θεσμοθέτηση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για τους συνταξιούχους με επαναφορά μιας νέας μορφής ΕΚΑΣ. Υπάρχουν σήμερα συνταξιούχοι που καλούνται να ζήσουν με ποσό σύνταξης 250 ευρώ, ποσό χαμηλότερο και από τη σύνταξη του ανασφάλιστου υπερήλικα.
4. Ενίσχυση του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης, έτσι ώστε να δημιουργηθεί κίνητρο ασφάλισης. Ο νόμος 4670/2020 επέφερε οριακές μόνο βελτιώσεις στον τομέα αυτό και δεν αντιμετώπισε το σημαντικό πρόβλημα το οποίο δημιουργήθηκε με το νόμο 4387/2016.
5. Ανάπτυξη του 2ου πυλώνα της ασφάλισης με τη δημιουργία συμπληρωματικού πυλώνα κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα. Ο πυλώνας αυτός θα πρέπει να αναπτυχθεί με τη σύσταση επαγγελματικών ταμείων στα οποία σημαντικό ρόλο μπορούν να παίξουν και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες με την τεχνογνωσία τους. Έχουμε επιφυλάξεις σε ότι αφορά το προωθούμενο από την Κυβέρνηση σχέδιο για τη δημιουργία του 2ου πυλώνα για τους νέους εργαζόμενους. Αξίζει πιστεύουμε και θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να αξιοποιήσουμε και να ακολουθήσουμε την αντίστοιχη πρακτική των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου αναφέρθηκε αρχικά στα υπέρογκα ποσά που επιβαρύνονται κάθε χρόνο για την περίθαλψη της υγείας τους. Ενδεικτικά, το 2019, επί συνόλου 14,4 δισ. ευρώ δαπανών υγείας στη χώρα, παρά την θεσμοθετημένη ευρεία και καθολική δημόσια περίθαλψη και κοινωνική ασφάλιση, οι ίδιοι οι πολίτες χρηματοδοτούν το 40%, δηλαδή, σχεδόν 6 δισ. (5,7 για την ακρίβεια), με άμεσες ιδιωτικές πληρωμές, αλλά και μέσω της ιδιωτικής τους ασφάλισης. Από το ποσό των 6 περίπου δισ. μόλις 672 εκατ., (δηλαδή περίπου το 12% της ιδιωτικής χρηματοδότησης και το 4,7% της συνολικής δαπάνης της χώρας) πληρώνονται μέσω της ιδιωτικής ασφάλισης, ενώ όλη η λοιπή ιδιωτική χρηματοδότηση, στην οποία περιλαμβάνονται και άτυπες πληρωμές, εκταμιεύεται, άμεσα, από τα ίδια τα νοικοκυριά.
Ο κ. Σαρρηγεωργίου προβληματίζεται ανοιχτά στην ομιλία του για το κατά πόσο η ιδιωτική ασφάλιση είναι ανταγωνιστής ή συνοδοιπόρος της κοινωνικής.
«Η ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι ανταγωνιστική προς το δημόσιο – σημειώνει ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ-. Δεν μπορούμε, ωστόσο, στη βάση της υφιστάμενης κατάστασης, δυστυχώς, να την χαρακτηρίσουμε, ούτε «συνοδοιπόρο»! Η ειλικρίνεια επιβάλλει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Τα δύο «συστήματα» – δημόσιας/κοινωνικής και ιδιωτικής ασφάλισης – μάλλον βαίνουν παράλληλα, παρά συνοδοιπορούν στην ουσία, εξ ου και ο χαρακτηρισμός του όλου συστήματος της χώρας μας (δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλισης) ως «διπλού». Χαρακτηρίζεται ως «διπλό» γιατί δημόσιος και ιδιωτικός ασφαλιστικός φορέας ασφαλίζουν τους ίδιους κινδύνους, ουσιαστικά, χωρίς καθορισμένα και ξεκάθαρα όρια ως προς τις καλύψεις και τις παροχές (τί και «από -έως», δηλαδή, αναλαμβάνει ο καθένας) ύψους και τί αναλαμβάνει ο άλλος) και οι ασφαλισμένοι, πληρώνουν, βεβαίως, διπλά (για την κοινωνική και την ιδιωτική ασφάλιση). Αυτό αφορά τουλάχιστον το 15% των συμπολιτών μας που διαθέτουν ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα, ενισχύοντας και συμπληρώνοντας την κοινωνική τους ασφάλιση. Καθίσταται αντιληπτό, λοιπόν – καταλήγει ο κ. Σαρρηγεωργίου – ότι έστω και υπό αυτές τις πραγματικές συνθήκες, η ύπαρξη και λειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης αποτελεί ήδη ένα μοντέλο συνεργασίας με την κοινωνική. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι αν αυτό συνιστά την καλύτερη, την ωφελιμότερη, την αποδοτικότερη μορφή συνεργασίας που είναι δυνατό να υπάρξει.»
Ο καθηγητής ασφαλιστικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Μιλτιάδης Νεκτάριος αναφέρθηκε στη συνεργασία του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα στην Υγεία με βάση το γαλλικό μοντέλο. Ειδικότερα, όπως είπε, ο ΕΟΠΠΥ θα μπορούσε να συμπράξει με την ιδιωτική ασφαλιστική αγορά προκειμένουν να επιτευχθεί δραστική μείωση της τρέχουσας ιδιωτικής δαπάνης των ελληνικών νοικοκυριών (υψηλότερη στον ΟΟΣΑ).
Η Ιδιωτική ασφαλιστική αγορά θα αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά το ολιγοπώλιο των ιδιωτικών νοσοκομείων, με βελτίωση του μέσου κόστους νοσηλείας και μείωση της προκλητής ζήτησης. Ο κ. Νεκτάριος επεσήμανε πως μπορεί να δημιουργηθεί ένα ευέλικτο σχήμα που μπορεί να προσαρμόζεται στις εκάστοτε ανάγκες της δημόσιας χρηματοδότησης του συστήματος υγείας, με στόχο τον περιορισμό των αυξητικών τάσεων των δαπανών υγείας διαχρονικά.
Επίσης τόνισε ότι πρέπει να δωθούν κίνητρα για επέκταση της Ιδιωτικής ασφαλιστικής κάλυψης, με προώθηση: Α) των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης Υγείας, και Β) των Ομαδικών και Ατομικών Ασφαλίσεων Υγείας.
