Πότε υπάρχει πραγματικά λόγος ανησυχίας;

Άνοια είναι η προοδευτική έκπτωση του συνόλου των νοητικών λειτουργιών ενός ατόμου (όχι μόνο της μνήμης), προκαλώντας διαταραχή της συμπεριφοράς σε σχέση με προγενέστερο επίπεδο λειτουργικότητας. Παρεμποδίζει τις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς, προκαλώντας εξάρτηση από άλλα άτομα και αποξένωση.

Τα συμπτώματα της νόσου Alzheimer ξεκινάνε και εξελίσσονται συνήθως με αργό ρυθμό, έτσι ώστε ο ασθενής και οι οικείοι του να μην μπορούν να εντοπίσουν ακριβώς την περίοδο έναρξης της νόσου. Συνήθως ο ασθενής θα φτάσει στο νευρολόγο για εξέταση, χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων και κυρίως μετά από παρότρυνση του συγγενικού περιβάλλοντος, διότι ο ίδιος συνήθως αρνείται την ύπαρξη του προβλήματος.

Ποια είναι όμως τα βασικά συμπτώματα που πρέπει να μας θορυβήσουν και πότε πρέπει να αναζητήσουμε βοήθεια;

Αναζητήστε βοήθεια όταν εσείς ή κάποιο συγγενικό σας πρόσωπο:

  • Ξεχνάει πρόσφατες συζητήσεις και γεγονότα.
  • Δυσκολεύεται στην ομιλία, κυρίως στην εύρεση λέξεων, οπότε ο λόγος του γίνεται περιφραστικός και τηλεγραφικός.
  • Δυσκολεύεται ή σταματάει να ασχολείται με εργασίες που τις έκανε εύκολα στο παρελθόν (να πληρώνει λογαριασμούς, να χειρίζεται φορολογικές υποχρεώσεις, να πηγαίνει στις τράπεζες κ.τλ.).
  • Σταματάει ή αποφεύγει να πηγαίνει μόνος σούπερ-μάρκετ ή γενικά για ψώνια (ρούχα, είδη σπιτιού) ενώ πριν πήγαινε χωρίς πρόβλημα.
  • Δυσκολεύεται με τις χρηματικές συναλλαγές (μπερδεύει τα ρέστα, χάνει χρήματα).
  • Σταματάει να ασχολείται με δραστηριότητες – χόμπι που μέχρι πρόσφατα τον ευχαριστούσαν (διάβασμα βιβλίων, σταυρόλεξα κτλ).
  • Δυσκολεύεται να παρακολουθήσει την επικαιρότητα και σταματάει να συζητάει/συμμετέχει σε συζητήσεις που αφορούν πρόσφατα νέα (ακόμα και αν όταν ρωτάται ευθέως απαντάει ότι δεν τον ενδιαφέρει πια).
  • Δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τη ροή ενός βιβλίου/τηλεοπτικής σειράς/ταινίας με αποτέλεσμα να τα αποφεύγει ή να μη συζητάει για αυτά.
  • Ξεχνάει ραντεβού, οικογενειακές υποχρεώσεις, γιορτές και φαρμακευτικές αγωγές.
  • Δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει μέσα μεταφοράς, να οδηγήσει, ή ακόμα και να κάνει βόλτες στη γειτονιά. Ενίοτε μπορεί να χάνεται και να κάνει πολύ περισσότερο χρόνο να φτάσει στον προορισμό του από το αναμενόμενο (μπορεί να μην παραδεχτεί ότι χάθηκε).
  • Είναι οξύθυμος, καχύποπτος, ταραγμένος, έχει εμμονές ή βλέπει/ακούει/πιστεύει πράγματα που δεν υπάρχουν.

Χαρακτηριστικό είναι ότι όλα αυτά τα συμπτώματα και τις δυσκολίες στην καθημερινότητά του, ο ασθενής συνήθως δεν τα δέχεται, τα αρνείται ή βρίσκει δικαιολογίες για την ύπαρξή τους, όπως για παράδειγμα ότι κουράστηκε πια να πηγαίνει μακρινούς περιπάτους, ότι μεγάλωσε πια για να λύνει σταυρόλεξα, ότι βαρέθηκε πια να παρακολουθεί τηλεόραση.

Είναι πολύ σημαντικό οι συγγενείς να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα και να παρακινήσουν τον ασθενή να επισκεφτεί έναν ειδικό για γρήγορη διάγνωση και αντιμετώπιση του προβλήματος.