Η γλώσσα του σώματος επιτελεί ουσιαστικό ρόλο σε κάθε κοινωνική αλληλεπίδραση και μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα πώς αισθάνεται κάποιος. Τις περισσότερες φορές, τα σημάδια που εκπέμπουμε κατά την επικοινωνία εκφράζονται με μια κλίση του σώματος στη διάρκεια μιας συνομιλίας ή με τα σταυρωμένα χέρια σε στιγμές αμηχανίας. Ωστόσο, πρόσφατη μελέτη θέλησε να διαπιστώσει αν αυτά που αισθανόμαστε μπορούν να φανούν στον τρόπο που περπατάμε.
Συγκεκριμένα, οι Ιάπωνες επιστήμονες που εκπόνησαν τη μελέτη, θέλησαν να διαπιστώσουν τον τρόπο που το περπάτημα μπορεί να αναχθεί σε έναν τύπο μη λεκτικής επικοινωνίας – τόσο ως ένδειξη της κατάστασης που βρίσκεται μια σχέση όσο και το πώς μπορεί να επηρεάσει τη σχέση αυτή, εξετάζοντας το φαινόμενο που ονόμασαν συγχρονισμό βημάτων.
Το περπάτημα είναι από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουμε. Το γεγονός ότι μπορεί να επηρεαστεί από το πώς αισθανόμαστε για τους συνανθρώπους μας είναι ένα ενδιαφέρον παράδειγμα της φυσικής εκδήλωσης των συναισθημάτων.
Για τις ανάγκες της έρευνας, χώρισαν σε ζευγάρια ομόφυλους εθελοντές, αγνώστους μεταξύ τους, και έλεγξαν τρεις περιπτώσεις: έναν περίπατο, κατά το ήμισυ του οποίου υπήρχε λεκτική επικοινωνία και σιωπή στο άλλο μισό, έναν περίπατο με απουσία οποιασδήποτε συνομιλίας και μια τελευταία συνθήκη κατά την οποία οι εθελοντές κάθισαν σε ένα δωμάτιο και συμπλήρωσαν μία έρευνα.
Τα ευρήματα παρουσίασαν έναν συγκεκριμένο συσχετισμό του βηματισμού μας με την πρώτη εντύπωση που σχηματίζουμε για κάποιον. Μια καλύτερη πρώτη εντύπωση συνοδευόταν από μεγαλύτερο συγχρονισμό στα βήματα. Επιπλέον, τα ζεύγη γυναικών συγχρονίζονταν καλύτερα.
Το εντυπωσιακό βέβαια, ήταν η διαπίστωση πως ο συντροφικός περίπατος μπορεί να επηρεάσει τα αισθήματά μας στο πλαίσιο μιας σχέσης. Ο ενθουσιασμός φάνηκε να αυξήθηκε μετά από την βόλτα, μια ένδειξη πως ακόμα και ένα απλό πράγμα όπως ο περίπατος μπορεί να φέρει αλλαγές στη σχέση.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πως το περπάτημα -και ειδικά 150′ την εβδομάδα- εξασφαλίζει σημαντικά οφέλη για την υγεία μας. Μήπως έφτασε η στιγμή να το εντάξουμε στο πρόγραμμα των διαπροσωπικών μας σχέσεων;